Michał Jabłoński (wojskowy)
Michał Jabłoński (ur. 29 września 1897 we wsi Jabłoń-Samsony, zm. 8 lutego 1961 w Białymstoku) – chorąży Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się 29 września 1897 we wsi Jabłoń-Samsony, w rodzinie Wincentego i Marianny Kuleszów[1][2]. Skończył 3 klasy Szkoły Handlowej w Warszawie. W 1915 wstąpił do Legionu Puławskiego[2]. Od marca 1916 żołnierz dywizjonu ułanów (późniejszego 1 pułku Ułanów Krechowieckich). Od 11 listopada 1918 żołnierz konnego oddziału wywiadowczego Białostockiego pułku strzelców, następnie w 211 Ochotniczym pułku Ułanów Nadniemeńskich, w 1921 przemianowanego na 23 pułk ułanów. Uczestnik wojny 1920. 17 sierpnia 1920 w czasie akcji na umocnione pozycje wroga, zauważył karabin maszynowy zadający straty atakującym, z własnej inicjatywy zdobył go i unieszkodliwił, za co został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari[2]. Po zakończeniu wojny pozostał w służbie zawodowej. W 1933, w stopniu starszego wachmistrza, nadal pełnił służbę w 23 pułku ułanów[3]. W kampanii wrześniowej 1939 walczył w 4 pułku ułanów. Dostał się do niemieckiej niewoli, do 25 listopada 1940 przebywał w Stalagu III A. Później działał w AK[2]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|