|
Michał Zienkiewicz
Michał Zienkiewicz (ur. 21 listopada?/3 grudnia 1868 w Carskim Siole, zm. 1959 w Kielcach) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się w Carskim Siole, w rodzinie Władysława i Antoniny z Michałowskich[1]. Uczył się w Korpusie Kadetów w Petersburgu, a następnie w Wileńskiej Szkole Junkrów Piechoty w Wilnie[2]. Od 1890 roku zawodową służbę wojskową pełnił w 255 Leśnym Rezerwowym pułku piechoty w Saratowie, który 20 lutego 1910 roku został wcielony do 185 pułku piechoty ze składu 47 Dywizji Piechoty. Następnie pełnił służbę w Twierdzy Sweaborg[3]. W 1913 roku ukończył Oficerską Szkołę Strzelecką (ros. Офицерская стрелковая школа) w Oranienbaumie, która przygotowywała kapitanów do dowodzenia batalionem[3][2]. W czasie I wojny światowej dowodził batalionem, a następnie pułkiem. Został ciężko ranny w walkach pod Hrubieszowem[3][2]. W grudniu 1917 roku wstąpił do II Korpusu Polskiego w Rosji[2]. W czasie wojny z bolszewikami dowodził 25 pułkiem piechoty (od 7 lutego 1919 roku do 16 kwietnia 1920 roku)[4], a następnie XIII Brygadą Piechoty (od 15 czerwca do lipca 1920 roku)[5]. 15 lipca 1920 roku został Okręgowym Inspektorem Armii Ochotniczej na Okręg Generalny „Łódź”[6]. Następnie był pomocnikiem komendanta kursów oficerskich w Rembertowie[3][7]. Później powierzono mu zadanie organizacji szkoły w Zambrowie, przeznaczonej do kształcenia personelu Batalionów Celnych[3][8]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Białystok”, a jego oddziałem macierzystym był 25 pułk piechoty[9]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 25 pp[10]. W latach 1923–1924 był komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień Białystok, pozostając oficerem nadetatowym 42 pułku piechoty w Białymstoku[11]. 3 lipca 1924 roku ogłoszono jego przeniesienie do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto I na stanowisko komendanta[12][13]. 10 sierpnia 1924 roku objął obowiązki komendanta. We wrześniu 1925 roku został przydzielony do macierzystego 42 pp z pozostawieniem w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[14]. 21 grudnia 1925 roku Prezydent RP nadał mu stopień generała brygady, wyłącznie z prawem do tytułu, z dniem przeniesienia w stan spoczynku – 28 lutego 1926 roku[15]. Mieszkał w Warszawie[16][17]. Zmarł w 1959 roku w Kielcach. Został pochowany na cmentarzu Starym. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||
