Mieczysław Sokół-Szahin

Mieczysław Sokół-Szahin

pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	18 września 1889 Żytomierz, gubernia wołyńska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków, USRR
Przebieg służby
Lata służby	do 1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy” 28 Pułk Strzelców Kaniowskich 22 Pułk Piechoty 78 Pułk Piechoty Komenda Miasta Przemyśl
Stanowiska	zastępca dowódcy dowódca pułku piechoty komendant miasta
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Mieczysław Sokół-Szahin (ur. 6 września^?/18 września 1889^[a] w Żytomierzu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Syn Jana i Henryki z Lewickich. Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej. W Wojsku Polskim od 1919. Uczestnik wojny z bolszewikami. 1 marca 1920 został „odkomenderowany” z batalionu zapasowego 21 pułku piechoty do Dowództwa Frontu Litewsko-Białoruskiego^[1]. W okresie od 10 marca do 6 kwietnia 1920 roku dowodził 21 pułkiem piechoty „Dzieci Warszawy”^[2]. Następnie pełnił służbę na stanowisku oficera do zleceń dowódcy 1 Armii, a później dowódcy III baonu 28 pułku Strzelców Kaniowskich.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 236. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3]. W lipcu 1922 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 22 pułku piechoty w Siedlcach^[4][5]. Od 1927 roku był dowódcą 78 pułku piechoty w Baranowiczach^[6][7]. 1 stycznia 1929 roku został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dnem 1 stycznia 1929 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[8]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do Komendy Miasta Przemyśl na stanowisko komendanta^[9].

W okresie II RP był osadnikiem wojskowym w powiecie słonimskim^[10].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku pozostał na stanowisku komendanta miasta i wziął udział w obronie Przemyśla^[11].

Po agresji ZSRR na Polskę 1939 w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Starobielsku^[12]. Wiosną 1940 został zamordowany w Charkowie przez funkcjonariuszy NKWD i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[12], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[13]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod poz. 3018^[12].

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady^[14][15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[16][17].

• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[18]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[12]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[12]
• Odznaka oficerska 28 Pułku Strzelców Kaniowskich
• Odznaka 22 Pułku Piechoty
• Odznaka 78 Pułku Strzelców Słuckich
• Odznaka 21 Pułku Piechoty „Dzieci Warszawy”

• awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007
• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie

• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02830-8.
• Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Jędrzeja Tucholskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939. Mieczysław Sokół-Szahin. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 sierpnia 2014)].