Miedź rodzima

Miedź rodzima

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Cu
Twardość w skali Mohsa	2,5-3
Przełam	haczykowaty
Łupliwość	nie wykazuje
Układ krystalograficzny	regularny
Gęstość	8,93 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	złotoczerwona (miedziana), mogą występować czarne, zielone bądź niebieskie naloty
Rysa	miedzianoczerwona
Połysk	metaliczny
Multimedia w Wikimedia Commons

Miedź rodzima – rzadko spotykany minerał, w skład którego wchodzi prawie czysta miedź.

Niezmiernie rzadko tworzy kryształy (ośmio-, dwunastościenne: inne kryształy są jeszcze rzadsze). Zazwyczaj występuje w formie skupień zbitych, ziarnistych, dendrytycznych, blaszkowych lub przypominających druciki. Tworzy także niewielkie wpryśnięcia w skałach. Ma zdolność tworzenia pseudomorfoz po innych minerałach. Jest izoelektronowa ze srebrem i złotem. Jest nieprzezroczysta, jedynie cienkie blaszki przeświecają na zielono. Jest kowalna, strugalna i ciągliwa. Miedź rodzima zawiera niewielkie domieszki srebra, bizmutu, arsenu, antymonu.

Jest minerałem bardzo rzadkim, który można spotkać w skałach magmowych, wylewnych gdzie tworzy się najczęściej jako minerał wtórny, który wypełnia szczeliny i pęcherze pogazowe – w melafirach, bazaltach, porfirach. Powstaje w wietrzejących złożach siarczków miedzi oraz w skałach osadowych – piaskowcach, zlepieńcach, łupkach marglistych. Występuje w strefach utleniania minerałów kruszcowych w towarzystwie malachitu, azurytu, kuprytu.

Miejsca występowania: USA – okolice Jeziora Górnego (największe złoża na świecie; w 1857 r. znaleziono tu bryłę miedzi rodzimej o masie 420t), Arizona, New Jersey, Australia – Broken Hill, Mount Isa, Chile, Meksyk, Boliwia, Rosja, Kazachstan, Namibia, Niemcy, Włochy, Hiszpania, Wielka Brytania, Czechy, Węgry.

W Polsce – miedź rodzimą stwierdzono w Górach Świętokrzyskich i na Dolnym Śląsku.