Minuskuł 25

Minuskuł 25
Data powstania	XI wiek
Rodzaj	Kodeks minuskułowy
Numer	25
Zawartość	Ewangelie
Język	grecki
Rozmiary	30,2 × 23,3 cm
Typ tekstu	tekst bizantyński
Kategoria	V
Miejsce przechowywania	Francuska Biblioteka Narodowa

Minuskuł 25 (wedle numeracji Gregory—Aland), A¹³⁹ (von Soden)^[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XI wieku^[2]^[3]. Przechowywany jest w Paryżu.

Opis rękopisu

Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii, na 292 pergaminowych kartach (30,2 cm na 23,2 cm), z pewnymi lukami^[2]^[3].

Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, w 13 linijek na stronę^[2].

Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziały) oraz według Sekcji Ammoniusza, których numery umieszczono na marginesie. Sekcje Ammoniusza zostały opatrzone odniesieniami do Kanonów Euzebiusza. Tekst ewangelii zawiera τιτλοι (tytuły)^[4]^[5].

Tekst

Grecki tekst Ewangelii reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną. Aland zaklasyfikował go do kategorii V^[6].

Historia

Paleograficznie rękopis datowany jest na wiek XI^[2]. Rękopis prawdopodobnie powstał w Kalabrii. Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Wettstein.

Rękopis badał Griesbach, Scholz oraz Paulin Martin^[7].

Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 191) w Paryżu^[2]^[3].

Nie jest cytowany w krytycznych wydaniach Novum Testamentum Graece Nestle-Alanda (NA26, NA27).

Zobacz też

Przypisy

↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 49.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994, s. 49.
↑ ^a ^b ^c Liste Handschriften. [w:] Münster Istitut [on-line]. Institute for New Testament Textual Research. [dostęp 2013-05-01].
↑ F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 194.
↑ C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 134.
↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
↑ Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au N. T., conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), s. 38-39.

[Gregory1908-1] Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 49.

[Aland-2] K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994, s. 49.

[INTF-3] Liste Handschriften. [w:] Münster Istitut [on-line]. Institute for New Testament Textual Research. [dostęp 2013-05-01].

[Scrivener-4] F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 194.

[Gregory-5] C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 134.

[6] K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).

[7] Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au N. T., conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), s. 38-39.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]