Minuskuł 56
Minuskuł 56 (wedle numeracji Gregory–Aland) ε 517 (Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu, z XV wieku pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim. Przechowywany jest w Lincoln College w Oksfordzie. Był wykorzystywany w dawnych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. Opis rękopisuKodeks zawiera pełny tekst czterech Ewangelii, na 232 pergaminowych kartach (20,5 na 14,5 cm)[2][3][4]. Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, w 24 linijek na stronę[2][4]. Zawiera Prolegomenę do Ewangelii Marka i Łukasza. Tekst jest dzielony według rozdziałów (κεφαλαια), których numery podane zostały w bocznym marginesie, a tytuły (τιτλοι) podane zostały na górze strony. Nie zastosowano natomiast podziału według krótkich Sekcji Ammoniusza. Zawiera kolofony na końcu każdej Ewangelii[5][4]. TekstGrecki tekst Nowego Testamentu reprezentuje bizantyjską tradycję tekstualną. Hermann von Soden zaklasyfikował to do tekstualnej grupy Kx (standardowy tekst bizantyjski). Aland nie umieścił go w żadnej kategorii[6][7]. Według Gregory'ego jest córką lub siostrą minuskułu 54, jest też powiązany pokrewieństwem tekstualnym z 58 i 61[4]. Rękopis został zbadany metodą wielokrotnych wariantów Claremont Profile Method w Łk 1; Łk 10 i Łk 20, w których reprezentuje standardowy tekst bizantyjski (Kr). Pod względem tekstualnym w owych trzech rozdziałach jest bliski minuskułowi 58[8]. HistoriaRękopis został sporządzony przez Jana Serbopoulosa (Ἰωάννης Σερβόπουλος) w Anglii (także minuskuł 47). W 1502 roku Edmund Audley, bp Salisbury, podarował rękopis dla Lincoln College[4]. Griesbach i Scrivener datowali rękopis na XV lub XVI wiek[5], Gregory i Kurt Aland datowali go na XV wiek[4][2]. INTF datuje go na XV wiek[3] . Rękopis znał John Mill, który wykorzystał go w swoim wydaniu greckiego Nowego Testamentu (jako Lincoln 1)[4]. W niewielkim stopniu wykorzystany został w Poliglocie Waltona (jako Codex Lincolniensis)[5][4]. Bp Ussher błędnie go powiązał ze znacznie starszym minuskułem 326[4]. Johann Jakob Wettstein wciągnął go na listę rękopisów Nowego Testamentu, nadał mu numer 56 i sporządził jego opis[9]. Griesbach sprawdził niektóre jego warianty[10][11]. Rękopis był badany przez Gregory'ego[4]. Nie jest wykorzystywany we współczesnych wydaniach greckiego Nowego Testamentu[12][13]. Rękopis przechowywany jest w Lincoln College (Gr. 18) w Oksfordzie[2][3] . Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
|