Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Kobiet 2016 – siedemnaste mistrzostwa Azji w rugby 7 kobiet, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez Asia Rugby mające na celu wyłonienie najlepszej żeńskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Azji. Zostały rozegrane w formie trzech turniejów, rozegranych wraz z zawodami męskimi pomiędzy 2 września a 16 października 2016 roku.
Sezon zdominowały reprezentacje Chin i Japonii, które rozstrzygnęły między sobą finały wszystkich trzech turniejów. W pierwszych zawodach triumfowały Japonki, które aż do decydującego pojedynku nie oddały rywalkom żadnego punktu[1][2][3][4]. W koreańskim turnieju faworytki równie łatwo dotarły do finału, gdzie Chinkom udał się rewanż za porażkę sprzed trzech tygodni[5][6][7]. Mimo porażek w fazie grupowej ostatniego turnieju obie te drużyny dotarły do finału, a górą okazały się zawodniczki z Japonii, które tym samym zdobyły tytuł mistrzyń kontynentu, pozostałe miejsca na podium zajęły reprezentacje Chin i Hongkongu[8][9][10]. Najwięcej punktów w sezonie zdobyła Japonka Mio Yamanaka, zaś w klasyfikacji przyłożeń z piętnastoma zwyciężyły ex aequo jej rodaczka Mayu Shimizu i Chinka Ying Zhao[11].
Informacje ogólne
W walce o tytuł mistrzowski wzięło udział osiem zespołów, a cykl składał się z trzech rankingowych turniejów[12]. Mistrzem Azji została drużyna, która po rozegraniu trzech rankingowych turniejów – w Hongkongu, Inczon i Kolombo – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca. W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn były ustalane kolejno na podstawie[13]:
wyników spotkań pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych w tych spotkaniach;
lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu;
lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu;
większej liczby zdobytych punktów we wszystkich spotkaniach sezonu;
większej liczby zdobytych przyłożeń we wszystkich spotkaniach sezonu;
rzutu monetą.
Miejsce
Punkty
1
12
2
10
3
8
4
7
5
5
6
4
7
2
8
1
W każdych zawodach drużyny rywalizowały w pierwszym dniu systemem kołowym w ramach dwóch czterozespołowych grup, po czym po dwie czołowe z każdej z nich awansowały do półfinałów, a pozostała czwórka zmierzyła się w walce o Plate. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio cztery, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej liczby punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie[14]:
wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
większej liczby zdobytych punktów;
większej liczby zdobytych przyłożeń;
rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci[15]. W przeciwieństwie do poprzednich edycji wszystkie mecze, także finałowe, składały się z dwóch siedmiominutowych części[16].
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników[17]. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku[15].
Turniej eliminacyjny odbył się w Ćennaj w lutym 2016 roku, triumfowała w nim reprezentacja Korei Południowej zyskując tym samym awans do serii zawodów o mistrzostwo kontynentu[18][19][20].
