Mistrzostwa CONCACAF Kobiet
Mistrzostwa CONCACAF Kobiet (ang. CONCACAF Women's Championship) – rozgrywki piłkarskie kobiet w Ameryce Północnej organizowane co cztery lata przez CONCACAF dla zrzeszonych reprezentacji krajowych. HistoriaZapoczątkowany został w 1991 roku przez CONCACAF jako Mistrzostwa CONCACAF Kobiet (hiszp. Campeonato Femenino de Concacaf). W turnieju uczestniczyły reprezentacje Haiti, Jamajki, Kanady, Kostaryki, Martyniki, Meksyku, Stanów Zjednoczonych oraz Trynidadu i Tobago. Rozgrywki zostały rozegrane na stadionach Haiti. 8 drużyn najpierw zostały rozbite na dwie grupy, a potem czwórka najlepszych zespołów systemem pucharowym wyłoniła mistrza. Pierwszy turniej wygrała reprezentacja Stanów Zjednoczonych[1]. Początkowo turniej odbywał się co dwa lata, ale po 2002 roku był prowadzony co cztery lata aby być zgodnym z Mistrzostwami Świata Kobiet. W 2000 roku zmienił nazwę na Złoty Puchar CONCACAF Kobiet (hiszp. Copa de Oro Femenina de la Concacaf), a od 2010 nazywa się jako Eliminacje CONCACAF do Mistrzostw Świata Kobiet (hiszp. Premundial Femenino de Concacaf). W 2014 rozgrywki powróciły do pierwotnej nazwy Mistrzostwa CONCACAF Kobiet. Drużyny z Ameryki Północnej dominowały w turnieju. Reprezentacja Stanów Zjednoczonych najwięcej razy wygrała ten turniej. W 1993 w turnieju gościnnie uczestniczyła reprezentacja Nowej Zelandii, a w 2000 roku Brazylia i Chiny zostali zaproszeni jako goście. FinałyStatystyki
PrzypisyBibliografia
|