Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2004

Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2004

2002 2006
Data	20–22 lutego 2004
Gospodarz	Planica
Dyscyplina	skoki narciarskie
Mężczyźni
konkurs indywidualny na skoczni K-185	Roar Ljøkelsøy
konkurs drużynowy na skoczni K-185	Norwegia
Klasyfikacja medalowa
Zwycięzca	Norwegia

18. Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich odbyły się w dniach 20–22 lutego 2004 w Planicy na skoczni Letalnica K-185.

Były to pierwsze mistrzostwa, na których walczono o zdobycie tytułu zarówno w konkursie indywidualnym, jak i drużynowym^[1].

Po raz piąty mistrzostwa świata w lotach narciarskich rozegrano w Planicy. Wcześniej miało to miejsce w 1972, 1979, 1985 i 1994 roku^[2].

Poniżej przedstawiony został program zawodów, opracowany przed rozpoczęciem mistrzostw świata w lotach. Z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych, godziny przeprowadzenia poszczególnych serii uległy zmianie.

Punkt konstrukcyjny skoczni Letalnica, na której rozegrane zostały konkursy mistrzostw świata, wynosił 185 metrów. Przed rozpoczęciem mistrzostw rekord skoczni w Planicy, a zarazem nieoficjalny rekord świata w długości skoku wynosił 231 metrów. Odległość tę uzyskał Matti Hautamäki w 2003 roku. Rekord ten nie został poprawiony w trakcie trwania Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2004^[3].

	Nazwa skoczni	Miasto	Punkt konstrukcyjny	Punkt sędziowski	Rekord skoczni[b]
	Letalnica	Planica	K-185	215 m[4]	231 m, Matti Hautamäki (2003)[3]

Funkcję dyrektora konkursów w skokach narciarskich na mistrzostwach świata w lotach w Planicy sprawował Marko Mlakar. Z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej nad przebiegiem zawodów opiekę sprawował dyrektor Pucharu Świata, Walter Hofer. Jego asystentem był, podobnie jak w innych oficjalnych zawodach organizowanych przez FIS, Miran Tepeš. Stanowisko sędziego technicznego powierzono Bertilowi Palsrudowi, a jego asystentem został Franck Salvi.

Skład sędziowski poszczególnych serii konkursowych przedstawia poniższa tabela:

Sędzia	Kraj	Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. serie 1 i 2[5]	Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. serie 1 i 2[5]	Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. drużyn[6].
Knut A. Bakken	Norwegia	E	E	D
Ernst Egloff	Szwajcaria	D	B	C
Janez Gros	Słowenia	–	A	E
Ryszard Guńka	Polska	C	C	–
Wolfgang Patzina	Niemcy	A	D	A
Gary Sparpana	Stany Zjednoczone	B	–	B

Według pierwotnego planu, dzień przed rozpoczęciem konkursu indywidualnego, miały zostać rozegrane dwie serie treningowe i seria kwalifikacyjna. Z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych zostały one jednak odwołane, a do konkursu zostali dopuszczeni wszyscy zgłoszeni zawodnicy. Wszystkie reprezentacje mogły wystawić maksymalnie po czterech zawodników, z wyjątkiem drużyny Niemiec, w skład której wchodził obrońca tytułu – Sven Hannawald, dzięki czemu Niemcy mogli wystawić pięciu skoczków^[7]. Złoty medal w zawodach indywidualnych zdobył zawodnik norweski, Roar Ljøkelsøy, który o 18 punktów wyprzedził drugiego w klasyfikacji – Janne Ahonena i o 19,1 punktu – trzeciego Tamiego Kiuru.

Miejsce	Zawodnik	Państwo	Seria 1		Seria 2		Seria 3		Seria 4
			Odległość	Nota	Odległość	Nota	Odległość	Nota	Odległość	Nota
1	Roar Ljøkelsøy	Norwegia	191,5	183,8	221,5	403,6	222,0	623,5	210,5	832,1
2	Janne Ahonen	Finlandia	190,0	180,0	225,0	404,0	216,5	618,3	201,5	814,1
3	Tami Kiuru	Finlandia	197,5	191,0	218,5	408,7	220,0	630,2	191,5	813,0
4	Georg Späth	Niemcy	203,5	197,2	225,0	423,2	202,5	620,7	195,5	808,8
5	Tommy Ingebrigtsen	Norwegia	204,5	198,4	225,0[c]	395,4	219,0	612,7	200,0	807,2
6	Bjørn Einar Romøren	Norwegia	177,5	165,0	215,5	379,6	207,0	582,0	218,5	798,7
7	Matti Hautamäki	Finlandia	185,0	173,0	217,5	388,5	214,0	599,3	200,5	794,9
8	Veli-Matti Lindström	Finlandia	183,5	172,2	219,0	384,0	206,5	584,8	204,5	783,7
9	Sigurd Pettersen	Norwegia	185,5	169,6	216,0	378,3	213,5	588,0	200,0	781,5
10	Michael Uhrmann	Niemcy	178,5	162,2	214,5	374,6	204,5	573,5	209,5	778,9
11	Adam Małysz	Polska	187,5	177,0	215,5	390,6	203,5	587,3	196,5	777,1
12	Robert Kranjec	Słowenia	186,5	175,8	214,0	386,6	216,0	602,3	182,0	773,7
13	Thomas Morgenstern	Austria	170,0	153,5	205,5	351,6	209,5	559,0	204,0	757,8
14	Simon Ammann	Szwajcaria	180,0	168,5	211,0	377,7	191,5	560,0	192,5	744,0
15	Wolfgang Loitzl	Austria	180,5	166,6	203,5	365,8	186,0	542,0	182,5	713,0
16	Andreas Widhölzl	Austria	177,5	163,5	210,0	371,5	182,5	542,5	180,5	709,1
17	Sven Hannawald	Niemcy	176,0	163,2	197,5	353,7	191,0	530,9	182,5	701,9
18	Emmanuel Chedal	Francja	182,5	168,5	199,0	354,3	194,5	539,2	169,5	690,6
19	Martin Höllwarth	Austria	151,5	124,8	179,5	292,7	200,0	487,2	161,5	624,5
20	Daiki Itō	Japonia	182,0	170,4	191,5	353,2	208,0	555,8	100,0	614,3
21	Rok Benkovič	Słowenia	174,5	159,9	193,5	344,1	189,5	517,5	127,0	609,9
22	Clint Jones	Stany Zjednoczone	171,0	153,7	169,5	306,1	181,0	473,8	155,0	607,3
23	Andreas Küttel	Szwajcaria	173,0	160,1	197,0	350,5	193,0	536,1	101,5	594,8
24	Noriaki Kasai	Japonia	170,5	153,6	199,5	346,5	200,0	541,0	88,0	583,6
25	Jens Salumäe	Estonia	172,5	156,5	182,0	325,4	179,5	491,3	120,5	575,4
26	Hideharu Miyahira	Japonia	172,0	154,4	193,5	338,6	179,0	503,9	99,0	560,7
27	Dienis Korniłow	Rosja	177,5	163,0	194,5	349,4	181,5	518,7	84,0	556,5
28	Mateusz Rutkowski	Polska	151,5	128,3	176,0	289,5	175,5	449,6	95,0	501,6
29	Martin Mesík	Słowacja	171,0	151,7	180,0	317,2	159,5	450,6	92,0	498,0
30	Maximilian Mechler	Niemcy	148,5	120,7	188,0	297,3	189,0	471,6		471,6
31	Primož Peterka	Słowenia	144,5	120,4		120,4		120,4		120,4
32	Dmitrij Wasiljew	Rosja	147,0	119,4		119,4		119,4		119,4
33	Martin Schmitt	Niemcy	147,5	119,0		119,0		119,0		119,0
34	Aleksiej Siłajew	Rosja	143,5	112,7		112,7		112,7		112,7
35	Jakub Janda	Czechy	137,5	110,5		110,5		110,5		110,5
36	Jan Mazoch	Czechy	130,0	100,5		100,5		100,5		100,5
37	Jan Matura	Czechy	126,0	97,2		97,2		97,2		97,2
38	Johan Erikson	Szwecja	130,5	97,1		97,1		97,1		97,1
39	Dmitrij Ipatow	Rosja	124,0	88,8		88,8		88,8		88,8
40	Stefano Chiapolino	Włochy	122,0	85,4		85,4		85,4		85,4
41	Akira Higashi	Japonia	118,0	81,1		81,1		81,1		81,1
42	Maksim Anisimau	Białoruś	116,0	79,2		79,2		79,2		79,2
43	Wojciech Skupień	Polska	117,5	78,5		78,5		78,5		78,5
44	Piotr Czaadajew	Białoruś	112,0	72,9		72,9		72,9		72,9
45	Thomas Schwall	Stany Zjednoczone	104,0	64,8		64,8		64,8		64,8
46	Peter Žonta	Słowenia	104,0	61,8		61,8		61,8		61,8
47	Lukáš Hlava	Czechy	102,0	60,9		60,9		60,9		60,9
48	Jaan Jüris	Estonia	98,0	55,6		55,6		55,6		55,6
49	Kang Chil-ku	Korea Południowa	94,0	49,8		49,8		49,8		49,8
50	Choi Heung-chul	Korea Południowa	92,0	47,4		47,4		47,4		47,4
51	Nicolas Dessum	Francja	91,0	45,2		45,2		45,2		45,2
52	Robert Mateja	Polska	85,0	39,0		39,0		39,0		39,0
53	Giancarlo Adami	Włochy	83,0	36,6		36,6		36,6		36,6
54	Aleksandr Swietłow	Białoruś	78,0	30,6		30,6		30,6		30,6
–	Dzmitryj Afanasienka	Białoruś	–	–		–		–		DNS[d]

Po raz pierwszy w historii mistrzostw świata w lotach narciarskich, poza konkursem indywidualnym, rozegrano zawody drużynowe^[1]. Tytuł drużynowych mistrzów świata w lotach narciarskich wywalczyli reprezentanci Norwegii, którzy o 7,7 punktu wyprzedzili srebrnych medalistów – Finów oraz o 91 punktów – trzecich w klasyfikacji, Austriaków.

Miejsce	Państwo	Zawodnik	Seria 1		Seria 2
			Odległość	Nota	Odległość	Nota
1	Norwegia	Bjørn Einar Romøren Sigurd Pettersen Tommy Ingebrigtsen Roar Ljøkelsøy	210,5 211,5 216,5 223,5	852,9 207,6 207,3 215,3 222,7	227,0 216,5 208,5 225,0	1711,8 430,0 417,1 416,0 448,7
2	Finlandia	Tami Kiuru Veli-Matti Lindström Matti Hautamäki Janne Ahonen	215,5 209,0 217,0 211,5	841,6 216,6 204,8 212,4 207,8	221,5 215,0 213,5 217,5	1704,1 440,4 417,8 423,6 422,3
3	Austria	Andreas Widhölzl Andreas Goldberger Wolfgang Loitzl Thomas Morgenstern	205,0 197,0 210,5 214,0	811,3 201,0 190,9 207,6 211,8	217,0 197,5 202,0 206,0	1620,8 417,9 383,4 406,0 413,5
4	Niemcy	Michael Uhrmann Martin Schmitt Georg Späth Sven Hannawald	214,0 193,0 222,5 204,5	812,3 210,3 183,6 221,0 197,4	214,5 194,5 206,0 200,5	1606,4 422,7 369,5 423,2 391,0
5	Japonia	Akira Higashi Daiki Itō Hideharu Miyahira Noriaki Kasai	212,5 203,0 202,0 203,5	798,1 205,0 198,1 196,4 198,6	191,5 196,5 201,0 213,0	1574,5 384,3 387,9 392,6 409,7
6	Słowenia	Primož Peterka Bine Zupan Rok Benkovič Robert Kranjec	191,0 191,5 206,0 200,5	754,2 179,7 179,8 200,2 194,5	184,0 182,5 215,0 209,5	1503,4 352,5 348,3 414,2 388,4
7	Rosja	Dmitrij Ipatow Aleksiej Siłajew Dienis Korniłow Dmitrij Wasiljew	178,0 183,0 207,5 195,0	712,7 164,1 168,6 198,5 181,5	179,5 185,5 192,5 191,5	1404,5 324,0 337,2 381,0 362,3
8	Polska	Mateusz Rutkowski Robert Mateja Wojciech Skupień Adam Małysz	201,5 153,5 176,0 207,5	689,7 195,3 130,7 161,2 202,5	190,5 173,0 181,5 200,5	1386,8 375,9 285,8 328,5 396,6
9	Czechy	Lukáš Hlava Jan Mazoch Jan Matura Jakub Janda	158,5 181,5 193,5 193,5	674,9 138,7 168,3 184,7 183,2		674,9 138,7 168,3 184,7 183,2
10	Białoruś	Dzmitryj Afanasienka Aleksandr Swietłow Piotr Czaadajew Maksim Anisimau	102,0 89,0 172,0 141,5	372,4 59,9 43,8 152,9 115,8		372,4 59,9 43,8 152,9 115,8

W konkursach Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2004 medale wywalczyli reprezentanci trzech krajów – Norwegii, Finlandii i Austrii. Poniższa tabela jest klasyfikacją medalową MŚ 2004 po uwzględnieniu zawodów indywidualnych i drużynowych.

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1	Norwegia	2	–	–	2
2	Finlandia	–	2	1	3
3	Austria	–	–	1	1

• FIS Ski Flying World Championships 2004, Planica, FH Individual, Official Results. fis-ski.com, 21 lutego 2004. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
• FIS Ski Flying World Championships 2004, Planica, Ski-Flying Team K185, Official Results. fis-ski.com, 22 lutego 2004. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).