Mitteleuropa (z niem.Europa Środkowa) – niemieckie sformułowanie oznaczające Europę Środkową[1], niejednokrotnie używane także w innych językach i mające kilka różnych znaczeń. Stosowane m.in. jako pojęcie historyczne[1], opisujące program polityczny określający cel wojenny Niemiec podczas I wojny światowej, zakładający dominację Cesarstwa Niemieckiego nad Europą Środkową i jej eksploatację przez Niemcy, aneksję terytoriów zamieszkanych w większości przez nieniemiecką ludność autochtoniczną oraz stopniową germanizację miejscowych ludów.
Koncepcja Mitteleuropy (jedności regionu środkowoeuropejskiego) powstała w XIX wieku w Austro-Węgrzech. Została wyrażona po raz pierwszy w 1848 przez austriackiego ministra Feliksa zu Schwarzenberga[2].
Koncepcja Naumanna
Temat jedności Europy Środkowej podejmowała również koncepcja polityki niemieckiej sformułowana w 1915 przez politologaFriedricha Naumanna, ogłoszona w książce Mitteleuropa. W jej myśl ta część Europy miała stać się podporządkowanym państwu niemieckiemu tworem gospodarczo-politycznym. W swym programie Naumann popierał również germanizację oraz madziaryzację tego regionu[3]. Wysuwano także żądania stworzenia na Krymie niemieckiego państwa kolonialnego oraz dążono do skolonizowaniapaństw bałtyckich[4].
Koncepcja Cesarstwa Niemieckiego
Rządzące elity polityczne Niemiec zaadaptowały ideę Mitteleuropy podczas I wojny światowej przy wytyczaniu celów wojennych oraz planów nowego porządku europejskiego po ewentualnym zwycięstwie Państw Centralnych[5]. Mitteleuropę tworzyłyby marionetkowe państwa (w tym Królestwo Polskie) pod polityczną, gospodarczą i wojskową kontrolą Rzeszy. Rejon miał być wykorzystywanym gospodarczo zapleczem imperium niemieckiego, a jego zasoby miały służyć rywalizacji z Anglią na arenie światowej w celu uzyskania pozycji wiodącego mocarstwa. Organizacja gospodarcza opierałaby się na dominacji Niemiec, które narzuciłyby szereg korzystnych dla siebie umów gospodarczych z podległymi im satelickimi państwami, takimi jak Ukraina czy Polska. Liczono również na to iż nastroje klasy pracującej w Niemczech mogą być uspokojone przy pomocy aneksji terytorialnych, osadnictwa oraz lepszej kondycji gospodarczej Niemiec[6]. Populacja na podporządkowanych terenach stopniowo byłaby germanizowana, także poprzez czystki etniczne na ludności rodzimej i równoległe osadnictwo niemieckie[5]. Niemiecki plan Mitteleuropy podczas I wojny światowej przewidywał znaczną aneksję terytorium Polski (tzw. polskiego pasa granicznego) i wypędzenie z tych terytoriów Polaków oraz Żydów, zastępowanych stopniowo kolonistami niemieckimi[5]. Sama Polska miała być stopniowo germanizowana, także poprzez zmniejszenie populacji polskiej na skutek klęsk głodu[7][8].
Częściowa realizacja tych planów miała swoje odzwierciedlenie w traktacie brzeskim, który usankcjonował gospodarczą i militarną dominację Niemiec na Ukrainie[9].
Koncepcja federalizacji
Koncepcja federalizacji Austro-Węgier podjęta została jeszcze w połowie 1918 r., jako ostatnia próba zachowania Monarchii w całości. Nowa konstytucja państwa zakładać miała federację krajów koronnych rządzonych przez odrębnych monarchów z dynastii Habsburgów. W Polsce środowisko monarchistyczne za odpowiedniego kandydata do korony uznało Karola Habsburga. Politycznie koncepcja Mitteleuropy straciła znaczenie po I wojnie światowej, kiedy Austro-Węgry rozpadły się na szereg samodzielnych państw, a Niemcy utraciły znaczną część swego terytorium. Obecnie Mitteleuropa jest pojęciem głównie geograficznym, choć funkcjonuje także jako nostalgiczne określenie terenów tworzących niegdyś Austro-Węgry (od Lwowa po Triest). Wobec faktycznej klęski militarnej państw centralnych, w tym wielonarodowej monarchii austro-węgierskiej, zaistniały warunki do odzyskania lub uzyskania niepodległości przez wiele narodów Europy Centralnej i Wschodniej.
↑Frederick C.F.C.WalcottFrederick C.F.C., An Account of Germany's Treatment of Poland by U.S. Member of Commission to Poland, [w:] Charles F.Ch.F.Horne (red.), Records of the Great War, t. 4, National Alumni, 1923 [zarchiwizowane z adresu 2013-01-03]. Brak numerów stron w książce
JörgJ.BrechtefeldJörgJ., Mitteleuropa and German Politics: 1848 to the Present, Basingstoke: Macmillan, 1996, ISBN 0-333-65390-4.
ChrisCh.CookChrisCh., JohnJ.StevensonJohnJ., Leksykon historii Europy XX wieku, 1900–2004, WłodzimierzW.Gałąska (tłum.), Warszawa: Książka i Wiedza, 2004, ISBN 83-05-13363-X.
JürgenJ.FrölichJürgenJ., Friedrich Naumanns „Mitteleuropa”. Ein Buch, seine Umstände und seine Folgen, [w:] Rüdiger vomR.Bruch (red.), Friedrich Naumann in seiner Zeit, Berlin: De Gruyter, 2000, DOI: 10.1515/9783110800531.245, ISBN 3-11-016605-4.
ImanuelI.GeissImanuelI., Tzw. polski pas graniczny 1914–1918. Przyczynek do niemieckiej polityki wojennej w czasie I wojny światowej, Warszawa: PWN, 1964.
Hein ErichH.E.GoemansHein ErichH.E., War and Punishment: The Causes of War Termination and the First World War, Princeton, NJ: Princeton University Press, 2000.
LeonL.GrosfeldLeonL., Polityka państw centralnych wobec sprawy polskiej w latach 1914–1918, Warszawa: PWN, 1962.
Robert AdolfR.A.KannRobert AdolfR.A., A History of the Habsburg Empire, 1526–1918, wyd. 2, Berkeley: University of California Press, 1977.
Richard W.R.W.KappRichard W.R.W., Bethmann-Hollweg, Austria-Hungary and Mitteleuropa, 1914–1915, „Austrian History Yearbook”, 19 (1), 1983, s. 215–236, DOI: 10.1017/S0067237800001065.
CzesławC.MadajczykCzesławC., Generalna Gubernia w planach hitlerowskich. Studia, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1961.
Henry CordH.C.MeyerHenry CordH.C., Mitteleuropa: In German Thought and Action 1815–1945, Haga: Martinus Nijhoff, 1955, ISBN 978-94-015-1361-6.
PiotrP.MikietyńskiPiotrP., Niemiecka droga ku Mitteleuropie. Polityka II Rzeszy wobec Królestwa Polskiego (1914–1916), Kraków: Historia Iagellonica, 2009.
JanuszJ.PajewskiJanuszJ., Mitteleuropa. Studia z dziejów imperializmu niemieckiego w dobie pierwszej wojny światowej, Poznań 1959.
Paul R.P.R.SweetPaul R.P.R., Germany, Austria-Hungary and Mitteleuropa; August 1915–April 1916, [w:] HugoH.Hantsch, AlexanderA.Novotny (red.), Festschrift für Heinrich Benedikt überreicht zum 70. Geburtstag, Wiedeń: Notring der Wissenschaftlichen Verbände Österreichs, 1957, s. 180–212.