Międzynarodowa Liga Nauczycieli Esperantystów (esperantoInternacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj, ILEI) – organizacja pozarządowa powołana do życia w 1949 roku. Międzynarodowe stowarzyszenie nauczycieli języka esperanto z siedzibą w Rotterdamie.
Opis
Mireille Grosjean, 2009
Międzynarodowa Liga Nauczycieli Esperantystów założona została 12 sierpnia 1949 roku w Bournemouth w Wielkiej Brytanii. Obecnie siedziba znajduje się w Rotterdamie, w Holandii. Przed II wojną światową istniała organizacja Tutmonda Asocio de Geinstruistoj Esperantistaj (TAGE), założona w 1924 roku, podczas 16. Światowego Kongresu Esperanto w Wiedniu, która dała początek ILEI. Pierwszym prezydentem założycielem była Violet C. Nixon z Wielkiej Brytanii, po sześćdziesięciu latach drugą kobietą prezydentem ILEI została w 2013 roku Mireille Grosjean ze Szwajcarii[1][2][3]. ILEI w 1990 roku przystąpiło do Universala Esperanto-Asocio[4].
Oficjalnym organem ILEI jest pismo „Internacia Pedagogia Revuo” wydawane co najmniej trzy razy w roku. Liga wydaje także międzynarodowy magazyn esperanto dla uczniów i początkujących „Juna Amiko”[5].
Najwyższym organem Ligi jest komitet. Spotyka się raz w roku na konferencji. Przez cały rok podejmuje decyzje poprzez głosowanie online, które zostało wprowadzone w kwietniu 2011 roku. Oddziały krajowe powołują członków komitetu, na trzyletnią kadencję, proporcjonalnie do ich składu: 5–14 członków jest uprawnionych do jednego członka komitetu, 15–34 dwóch, 35–49 trzech i 50–99 czterech. Członkowie zarządu automatycznie stają się członkami komitetu[13].
ILEI posiada 43 oddziały na całym świecie, z których na dzień 9 stycznia 2019, wyłonionych zostało 64 członków komitetu. Polskę reprezentują: prezes polskiego oddziału Ligi Magdalena Tatara i przewodniczący Polskiego Związku Esperantystów Robert Kamiński[13][14][15][16].
Cele
Aktualny statut ILEI został zatwierdzony podczas 44. Konferencji ILEI w Kopenhadze w lipcu 2011 roku[17]. Określa on m.in. główne cele organizacji[18]:
wychowanie w szacunku dla człowieka i w szacunku dla życia i natury,
promowanie wzajemnego zrozumienia między narodami.
Cele realizowane są poprzez wytyczone zadania[19]:
jednoczenie nauczycieli esperanto i pedagogów na całym świecie w celu wprowadzenia esperanto we wszystkich szkołach,
badanie i analizowanie problemów pedagogicznych w nauczaniu języka esperanto,
inicjowanie, organizowanie i wspieranie badań naukowych dotyczących nauczania języków,
organizowanie pola wymiany doświadczeń nauk pedagogicznych i praktyki na rzecz poprawy nauczania języków, zwłaszcza esperanto,
organizowanie różnych wydarzeń międzynarodowych w celu wzajemnego zrozumienia poprzez język międzynarodowy,
organizowanie konferencji i warsztatów pedagogicznych,
organizowanie międzynarodowych egzaminów z umiejętności stosowania i nauczania esperanto,
współpraca z agencjami rządowymi i edukacyjnymi oraz innymi organizacjami, których cele są zgodne z ILEI
