|
Monaster św. Barbary w Pińsku
Monaster św. Barbary – prawosławny klasztor żeński w Pińsku, w jurysdykcji eparchii pińskiej i łuninieckiej Egzarchatu Białoruskiego. Moment utworzenia pierwszej żeńskiej wspólnoty mniszej w Pińsku nie jest znany. Monaster istniał przed rokiem 1521, gdy książę Fiodor Jarosławowicz ufundował nowe budynki mieszkalne dla zakonnic żyjących przy cerkwi św. Barbary[2]. Po zawarciu unii brzeskiej klasztor został zmieniony we wspólnotę unicką, a mniszki niechętne jej przyjęciu musiały go opuścić. Część z nich pozostawała jeszcze przez pewien czas w Pińsku, lecz w 1635 król Władysław IV Waza zabronił władzom miejskim przyjmowania zakonnic-dyzunitek, które starały się utworzyć odrębną wspólnotę[2]. Monaster św. Barbary ponownie znalazł się we władaniu Kościoła prawosławnego po likwidacji unii na ziemiach litewskich i białoruskich w 1839[3]. W 1874, z powodu niewielkiej liczby mniszek, wspólnota została zlikwidowana[4]. W dawnych obiektach klasztornych zlokalizowano szpital, zaś cerkiew monasterska pozostawała czynna jako parafialna[2]. O reaktywacji wspólnoty zdecydował Synod Egzarchatu Białoruskiego w 1993[2]. W 2017 r. w klasztorze przebywało sześć mniszek[1]. Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
