|
Moszenica czterokropka
Moszenica czterokropka[1] (Clytra quadripunctata) – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny zmróżek. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję. TaksonomiaGatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1758 roku przez Karola Linneusza na łamach dziesiątego wydania Systema Naturae pod nazwą Chrysomela 4-punctata[2]. Wyróżnia się w jego obrębie trzy podgatunki[3]:
Morfologia,_Oberes_Schwalmbachtal_bei_Rocherath,_Ostbelgien_(52725666506).jpg) Chrząszcz o walcowatym ciele długości od 7 do 11 mm. Głowa jest czarna, zwykle z parą niewielkich, czerwonych plamek przy górnych krawędziach oczu. Czułki są czarne z wyjątkiem czerwonych członów drugiego i trzeciego. Barwa przedplecza i tarczki jest czarna[4][5]. Obrzeżenie boków przedplecza jest ku tyłowi rozszerzone i rozpłaszczone, opatrzone punktami i zmarszczkami. Pokrywy są dłuższe niż u C. aliena, około 1,83 raza dłuższe niż w barkach szerokie[4]. Tło pokryw bywa od jasnożółtego po pomarańczowoczerwone. Typowo występuje czarny wzór w postaci czterech plam, z których przednie leżą na guzach barkowych, a tylne w ⅔ długości; tylna plama może jednak być rozbita na dwie kropki, plamki mogą być też zredukowane, a nawet część lub wszystkie zanikłe. Odnóża i spód ciała są czarne[4][5]. Genitalia samca cechują się edeagusem o części wierzchołkowej silnie rozszerzonej, niemal dwukrotnie szerszej od trzonu[4]. Ekologia i występowanie Owad ten zasiedla skraje wilgotnych lasów i śródleśne polany[6][1]. Larwy przechodzą rozwój w mrowiskach mrówek z rodzaju Formica, żerując na ich jajach i larwach. Postacie dorosłe są polifagicznymi foliofagami żerującymi na liściach drzew i krzewów liściastych, najchętniej dębów i wierzb, ale także głogów, leszczyn i olsz. Aktywne osobniki dorosłe obserwuje się od maja do sierpnia[5][6][1]. Gatunek palearktyczny. Podgatunek nominatywny w Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Andory, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Macedonii Północnej, Grecji i europejskiej części Rosji. W Azji podawany jest z syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji, anatolijskiej części Turcji, Gruzji, Azerbejdżanu, Kazachstanu, Turkmenistanu, Uzbekistanu, Tadżykistanu, Kirgistanu, Iranu, Afganistanu i Mongolii[3]. Na północ dociera daleko poza koło podbiegunowe[6]. Podgatunek C. q. puberula podawany jest z Hiszpanii, Andory i francuskich Pirenejów Wschodnich. C. q. turfanica jest endemitem Sinciangu na zachodzie Chin[3]. Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
