|
Mychajło Kołodzinski
Mychajło Kołodzinski, ukr. Михайло Колодзінський, ps. „Huzar”[1], „Kum” (ur. 6 lipca 1902 we wsi Potoczyska[2], gmina Siemakowce powiatu horodeńskiego, zm. 19 marca 1939 w Sołotwynie[1]) – ukraiński działacz nacjonalistyczny, w 1939 dowódca Siczy Karpackiej. ŻyciorysSyn Franciszka i Anny z Budżaków. Ojciec był Polakiem, Mychajło został ochrzczony w obrządku rzymskokatolickim[3]. Odbył służbę wojskową w Wojsku Polskim, ukończył szkołę podchorążych[4]. Od 1928 studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1922 wstąpił do Ukraińskiej Organizacji Wojskowej, gdzie działał w referacie wojskowym odpowiedzialnym m.in. za przygotowywanie planów oraz szkolenia wojskowe[4], a następnie do Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów. W latach 1929–1932 był kilkakrotnie zatrzymywany i aresztowany przez władze polskie. W latach 1932–1933 był wojskowym referentem Krajowej Egzekutywy OUN na ziemie zachodnioukraińskie. W 1932 został aresztowany pod zarzutem zdrady państwowej i skazany na rok więzienia[4]. Po uwolnieniu uznany przez swą organizację za „spalonego” w Rzeczypospolitej wyjechał poprzez Wolne Miasto Gdańsk do Włoch[5]. We Włoszech prowadził szkolenia wojskowe wspieranych przez reżim Mussoliniego chorwackich ustaszy[5]. Poznał tam Ante Pavelica. Po zamachu ustaszy na króla Jugosławii, Aleksandra Karadziordziewicia w Marsylii, w którym zginął także Louis Barthou, francuski minister spraw zagranicznych – razem ze szkolonymi ustaszami został uwięziony przez Włochów na Wyspach Liparyjskich[6]. Zwolniony dzięki zabiegom Jewhena Konowalca. W trakcie odosobnienia opracowywał materiały do swych prac, m.in.: referatu Ukraińska nacjonalistyczna doktryna wojskowa i opartej na nim monografii Ukraińska doktryna wojenna z 1938[6]. W pracach tych przedstawił strategię okrutnego powstania wymierzonego w Polaków, Żydów i „Moskali”[1]. Jesienią 1938 w czasie kryzysu czechosłowackiego pod pseudonimem pułkownik Huzar udał się na Ruś Zakarpacką[1]. 15 marca 1939 został mianowany komendantem Sztabu Sił Zbrojnych Karpato-Ukrainy. Wobec zajęcia Czech przez III Rzeszę i ogłoszenia niepodległości przez Słowację, wojska węgierskie zaatakowały Karpato-Ukrainę. Po kilku dniach walk został pojmany i rozstrzelany[1] wraz z adiutantem Zenonem Kossakiem. PracePrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||
