Nereus (mitologia)
Nereus (także Nereusz, gr. Νηρεύς Nēreús, łac. Nereus, gr. Γερων Ἁλιος Gerōn Halios, łac. Geron Halius ‘Starzec Morski’) – w mitologii greckiej bóg morski, wróżbita[1]. Był bóstwem uczynnym i życzliwym dla żeglarzy[1][2]. Uchodził za syna Pontosa i Gai (lub tytana Okeanosa i tytanidy Tetydy) oraz za brata Taumasa, Forkosa, Keto, Eurybii[1][2][3]. Z Okeanidą Doris, która była jego żoną, spłodził córki Nereidy (nimfy morskie) i syna Neritesa[1][2][3][4]. Zamieszkiwał głębiny Morza Egejskiego, między Samotraką a Imbrosem. Posiadał zdolność (otrzymał ją w darze od swojego ojca) przemieniania się w różnego rodzaju stworzenia i istoty[4]. Potrafił także przepowiadać przyszłość[2][4]. W sztuce przedstawiany jest zwykle jako brodaty starzec jadący na trytonie lub hippokampie, z trójzębem[1]. Wyobrażenie o bóstwie przejawia się w greckim malarstwie wazowym i rzeźbie (fryz Ołtarza Pergamońskiego, przedstawiający sceny z gigantomachii). Imieniem boga została nazwana jedna z planetoid – (4660) Nereus. Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
|