Okręty szkolne typu Wodnik

Okręty szkolne typu Wodnik

ORP "Wodnik"
Kraj budowy	Polska
Użytkownicy	Marynarka Wojenna (2)  Volksmarine (1)  Marynarka Wojenna ZSRR (2)  Azerbejdżan (1)
Stocznia	Gdańsk
Wejście do służby	1976
Zbudowane okręty	5
Okręty w służbie	3
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 1489 t pełna: 1745 t
Długość	72,24 m
Szerokość	11,99 m
Zanurzenie	4,1 m
Napęd	2 silniki wysokoprężne Zgoda-Sulzer(inne języki) 6TD48, każdy o mocy maks. 1920 KM (1410 kW), 2 śruby
Prędkość	16,8 węzłów
Zasięg	7800 mil morskich
Załoga	56 osób załogi + 100 załogi szkolnej (kadra dydaktyczna i podchorążowie)

Okręty szkolne typu Wodnik (projektu 888) – typ polskich okrętów szkolnych zbudowanych w Stoczni Północnej w Gdańsku. Dwa z nich służyły w polskiej Marynarce Wojennej, jeden w NRD i dwa w ZSRR.

Po II wojnie światowej, obok żaglowego szkunera ORP "Iskra", polska Marynarka Wojenna posiadała okręt szkolny ORP "Gryf", przebudowany ze statku handlowego, jeszcze o napędzie parowym, który w latach 70. był już zużyty i przestarzały. Zdecydowano zastąpić go nowoczesnymi jednostkami szkolnymi, zbudowanymi w kraju. W 1971 Ośrodek Badawczy Marynarki Wojennej opracował pierwszy wstępny projekt. Ostateczny projekt okrętu szkolnego o numerze 888 powstał w Centrum Techniki Okrętowej, głównym projektantem był Henryk Cynke. Konstrukcja i linie kadłuba nowego okrętu wywodziły się z wcześniejszego szeregu projektów okrętów pomocniczych polskiej konstrukcji (okręty hydrograficzne proj. 861, okręty ratownicze proj. 570, okręty rozpoznawcze proj. 863)^[1].

Na przełomie 1974/1975 rozpoczęto budowę dwóch okrętów dla Polski w Stoczni Północnej w Gdańsku. Jednocześnie rozpoczęto budowę okrętu zmodyfikowanego projektu 888N dla Niemieckiej Republiki Demokratycznej. 28 maja 1976 do służby wszedł jako pierwszy ORP "Wodnik" (251), następnie 6 lipca 1976 niemiecki "Wilhelm Pieck", po czym 26 września 1976 ORP "Gryf" (252)^[1]. W 1977 roku natomiast zbudowano dwa zmodyfikowane okręty projektu 888R dla Marynarki Wojennej ZSRR – "Oka" i "Ługa", różniące się m.in. brakiem uzbrojenia (dla ZSRR zbudowano w Polsce w tym czasie także 3 duże okręty szkolne proj. 887 Smolny)^[1].

 Główne artykuły: ORP Wodnik i ORP Gryf (1976).

Polskie okręty proj. 888 weszły do służby do powstałej w 1976 Grupy Okrętów Szkolnych Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej. Służyły do szkolenia polskich marynarzy, biorąc udział także w licznych rejsach zagranicznych^[1].

W 1990, podczas wojny w Zatoce Perskiej, ORP "Wodnik" został przebudowany na okręt szpitalno-ewakuacyjny. Przede wszystkim dobudowano na rufie lądowisko dla śmigłowca oraz zdjęto uzbrojenie. Na wodach Zatoki Perskiej służył od stycznia do kwietnia 1991. Po powrocie do kraju w maju 1991 przywrócono go do roli uzbrojonego okrętu szkolnego, pozostawiając jednak lądowisko dla śmigłowca (zamiast rufowej armaty AK-230)^[1]. "Gryf" został wycofany ze służby w 2005.

"Wilhelm Pieck" (S 61) służył w Ludowej Marynarce (Volksmarine) NRD. Po zjednoczeniu Niemiec okręt oddano na złom.

Z radzieckich okrętów, "Ługa" została złomowana ok. 2005, a "Oka" została przekazana w 1992 marynarce Azerbejdżanu, gdzie służy jako T-710^[2].

• ORP Wodnik
  • 1 podwójna armata AK-230 kalibru 30 mm (początkowo 2 podwójne)
  • 2 podwójne armaty ZU-23-2M Wróbel kalibru 23 mm

2016: 1 podwójna armata ZU-23-2M Wróbel kalibru 23 mm

2019: 2 wielkokalibrowe karabiny maszynowe WKM-B kalibru 12,7 mm

• ORP Gryf
  • 2 podwójne armaty AK-230 kalibru 30 mm
  • 2 podwójne armaty ZU-23-2M kalibru 23 mm (początkowo 2 podwójne armaty kalibru 25 mm/79 na podwójnej podstawie 2M-3M)
  • 2 pojedyncze armaty salutacyjne kalibru 45 mm

• flotylla: 3 Flotylla Okrętów w Gdyni
• jednostka: Dywizjon Okrętów Wsparcia

• JarosławJ. Ciślak JarosławJ., Polska Marynarka Wojenna 1995, Warszawa: „Lampart”, 1995, s. 133-135, ISBN 83-86776-08-0, OCLC 316544451 .
• Witold Koszela. Biało-Czerwona Flota, Współczesne Okręty Polskiej Marynarki Wojennej Tom II. Oświęcim: Napoleon V, 2019, ISBN 978-83-8178-020-9, s. 65