|
Olga Siedakowa (poetka)
 Olga Aleksandrowna Siedakowa (ros. Ольга Александровна Седакова; ur. 26 grudnia 1949 w Moskwie) – rosyjska poetka i tłumaczka, przedstawiana jako „jedna z najlepszych współczesnych poetek i poetów chrześcijańskich piszących dziś w języku rosyjskim”[1]. Jest również filozofką i humanistką[2]. Siedakowa urodziła się w Moskwie w rodzinie inżyniera wojskowego[3]. W młodym wieku podróżowała z ojcem za granicę, co umożliwiło jej poznanie świata z innej perspektywy[3]. W 1973 roku ukończyła studia na wydziale filologicznym Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego[3]. W 1985 uzyskała stopień kandydata nauk z filologii[4]. Przyjaźniła się z Wieniediktem Jerofiejewem i przechowywała w swoim domu rękopis jego dzieła Moskwa-Pietuszki[5]. Będąc osobą głęboko religijną, zaczęła pisać poezję w roku 1960. Chrześcijańskie motywy pojawiające się w jej neoklasycznych utworach sprawiły, że aż do 1989 roku nie miała możliwości publikacji w Związku Radzieckim. Do 2014 roku skompletowała siedem tomów poetyckich. Jej wiersze zostały przetłumaczone na wiele języków, w tym angielski, francuski, niemiecki, włoski i polski[4]. Dzięki Siergiejowi Awerincewowi, którego uważała za autorytet, Siedakowa zaangażowała się w ruch ekumeniczny. Podarowała swoje zbiory poezji Janowi Pawłowi II, który wręczył jej inauguracyjną Nagrodę Włodzimierza Sołowjowa (1998)[6]. Krytykowała także Rosyjską Cerkiew Prawosławną za nietolerancyjną wobec innych wyznań chrześcijańskich postawę[6]. Siedakowa jest laureatką kilku ważnych nagród literackich, w tym Nagrody Andrieja Bely'ego (1980), Paryskiej Nagrody dla Poetów Rosyjskich (1991), Europejskiej Nagrody w dziedzinie Poezji (1995), Nagrody Wodzimierza Sołowjowa za działalność na rzecz Rozwoju Kultury (1998)[6], i Nagrody Sołżenicyna (2001)[7]. W języku polskim ukazała się antologia wierszy poetki w przekładzie Adama Pomorskiego pt. Anioł Reims i inne wiersze (KEW, 2016). Wcześniej tłumaczenia pojedynczych wierszy publikowano w „Literaturze na świecie” (1994, nr 7/8, przeł. A. Pomorski) i w „Dekadzie Literackiej” (1999, nr 9/10, przeł. A. Wawrzyńczak i J. Socha)[8]. Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba):
|
||||||||||||
