|
Oreina bifrons
Oreina bifrons – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Chrysomelinae. TaksonomiaGatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1792 roku przez Johana Christiana Fabriciusa pod nazwą Chrysomela bifrons. Obejmuje sześć podgatunków[1]:
MorfologiaChrząszcz o wydłużonym, nieco przypłaszczonym ciele długości od 8 do 11 mm. Ubarwienie wierzchu ciała jest metalicznie zielone, granatowe lub miedziane, jednobarwne lub ze wzorem, często fioletowoniebieskim, obejmującym parę podłużnych smug na pokrywach, a czasem też ich szew, tarczkę, tylną krawędź przedplecza i fragment nadustka. Stopień połysku bywa różny między podgatunkami. Czułki mają dwa początkowe człony częściowo czerwone. Głaszczki szczękowe mają człon ostatni nie cieńszy od poprzedniego i na wierzchołku ścięty. Przedplecze ma brzegi boczne w tylnej części wałeczkowato zgrubiałe, oddzielone od dysku zagłębieniem. Powierzchnia pokryw ma punkty mocne, bardzo delikatne zmarszczki i rozproszone punkty drobne. Powierzchnia pokryw wszędzie rzeźbiona jest głębokimi zmarszczkami o różnorodnym ukierunkowaniu. Podgięcia pokryw rozszerzone są tylko w przedniej ćwiartce długości. Odwłok ma pierwszy sternit nie dłuższy niż zapiersie. Genitalia samca odznaczają się bardzo długim i wąskim prąciem z zaokrąglonym płatkiem na szczycie[2]. Ekologia i występowanieOwad górski, zamieszkujący piętra regla górnego, subalpejskie i alpejskie. Bytuje wśród ziołorośli i na pobrzeżach źródlisk. Osobniki dorosłe jak i larwy są fitofagami. Do ich roślin żywicielskich należą różne selerowate, w tym świerząbek korzenny i trybula leśna[2][3]. Gatunek palearktyczny, europejski[1]. Podgatunek nominatywny zamieszkuje głównie zachodnie Alpy[3] i znany jest z Francji, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii i Włoch[4]. Podgatunek O. b. gadmena jest endemitem Szwajcarii[5]. O. b. cadorensis podawany jest z Austrii i Włoch[6]. O. b. monticola notowany jest z Niemiec, Austrii, Słowenii oraz Bośni i Hercegowiny[7]. Występowanie O. b. heterocera stwierdzono na Słowacji i w Rumunii[8]. O. b. decora jest endemitem Sudetów[2][3], rozmieszczonym po polskiej i czeskiej stronie[9], na wyższych położeniach górskich od Gór Izerskich po Jesioniki[2][3]. Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
