|
Orene Aiʻi
Orene Aiʻi (ur. 23 września 1979 w Apii) – nowozelandzki rugbysta pochodzenia samoańskiego, uniwersalny zawodnik formacji ataku, reprezentant Nowej Zelandii w rugby 7, pięciokrotny triumfator IRB Sevens World Series, srebrny medalista Pucharu Świata 2005, zwycięzca National Provincial Championship i Super 12. Kariera klubowaW 1992 wziął udział w Roller Mills Rugby Tournament, prestiżowym turnieju dla uczniów szkół podstawowych[1]. Uczęszczał do Otahuhu College, z którym w 1997 roku zwyciężył w szkolnych rozgrywkach w Auckland, wybierany był także do regionalnych i krajowych zespołów w kategorii U-18[2][3], otrzymał również indywidualne wyróżnienie dla najlepszego szkolnego gracza regionu[4]. Na poziomie klubowym związany był z Otahuhu RFC, z którym w 2000 roku zdobył Gallaher Shield – trofeum w rozgrywkach Auckland Rugby Football Union[5][6][7][8][9][10]. W rozgrywkach National Provincial Championship zadebiutował w październiku 1998 roku dla Auckland w wygranym spotkaniu z Southland i był to jego jedyny występ w tym sezonie[11]. W regionalnym zespole pozostał do roku 2005, a tym okresie czterokrotnie triumfował on w National Provincial Championship[12] – w latach 1999[13], 2002, 2003[14] i 2005. Ai'i brał także udział w mistrzostwach kraju siódemek w 1999[15] i 2005[16]. W 1999 roku został ściągnięty za kontuzjowanych zawodników do występującego w rozgrywkach Super 12 zespołu Hurricanes, gdzie zaliczył dwa występy[17], sezon 2000 zaczął jednak jako zawodnik wyjściowej piętnastki Blues[18][19]. W 2002 roku związany był z Crusaders[20], po jednym sezonie powrócił jednak do Blues[21]. Pozostał w jego składzie do roku 2005, a największym sukcesem zespołu był triumf w rozgrywkach Super 12 w sezonie 2003[22][23]. Pomimo niewielkiej postury, lecz obdarzony szybkością i dobrym czytaniem gry, we wszystkich tych zespołach był wykorzystywany na różnych pozycjach – łącznika młyna, łącznika ataku, skrzydłowego czy obrońcy[17][24]. Przeniósł się następnie do Japonii, gdzie przez dwa sezony występował w zespole Toyota Verblitz[25][26], w pierwszym z nich plasując się w czołówce zdobywców przyłożeń[27]. Kolejne dwa lata spędził we francuskim RC Toulonnais, gdzie grali wówczas Jerry Collins i Tana Umaga[17][28], a w sezonie 2007/2008 awansował z zespołem do Top 14 zostając jednocześnie najlepszym zawodnikiem Pro D2[29][30]. Ponownie, tym razem na trzy lata, związał się z Toyota Verblitz[31][32][33][34], w sezonie 2010/2011 będąc ze 178 punktami najskuteczniejszym zawodnikiem ligi[35][36]. Powróciwszy do Nowej Zelandii zagrał w 2012 roku trzy spotkania dla lokalnego klubu Kamo Rugby Club[37][38][39][40] i niespodziewanie wskutek kontuzji Garetha Anscombe'a i Michaela Hobbsa otrzymał szansę gry dla Blues[41][42][17]. Jego dwa mecze w tym sezonie podniosły bilans występów dla tej franszyzy do 32, w których zdobył 69 punktów[43]. Drużyna Auckland nie skorzystała z jego usług, toteż Ai'i w ITM Cup 2012 reprezentował region Northland[11][44]. Rok później znalazł się jednak w składzie Auckland na ITM Cup 2013[45][11][46][47], z zespołem rugby 7 występował natomiast w New Zealand National Rugby Sevens Tournament edycji 2013[48] i 2014[49], w Singapurze[50][51] oraz na londyńskim turnieju World Club Sevens[52][53], w którym dotarł do finału[54]. W latach 2013–2014 na poziomie klubowym grał dla College Rifles RFC[17][55][56][57], zaś w kolejnych w USA w zespołach Life West Gladiators[58][59] i San Francisco[60]. W rozmaitych turniejach reprezentował też zespoły: nigeryjski Racing Club of Lagos[61], malezyjski Sabah Eagles[62][63] czy zaproszeniowy Asia Pacific Barbarians[64]. Kariera reprezentacyjnaAi'i reprezentował Nową Zelandię w kategoriach juniorskich – U-18 w 1997 roku, U-19 w latach 1997–1998 oraz w U-21[17]. Z tą ostatnią występował w latach 1998–2000 w mistrzostwach świata, triumfując w edycji 2000[65][66][67]. Z reprezentacją Samoa wystąpił w turnieju rugby 7 na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 1998[17][68], jednak już w następnym roku w Hong Kong Sevens grał w nowozelandzkiej kadrze[68]. Reprezentacyjną karierę zakończył w 2005 roku, a na swoim koncie zapisał pięć triumfów w klasyfikacji generalnej IRB Sevens World Series[67][69][70][71][72] i 656 punktów w tych rozgrywkach[73]. Był też w składzie na rozegrany w Hongkongu Puchar Świata 2005[74], na którym Nowozelandczycy zajęli drugą pozycję[75], cztery lata wcześniej nie wziął jednak udziału w tym turnieju[76][77]. Otrzymał wyróżnienia dla najlepszego zawodnika Dubai Sevens 1999[78], South Africa Sevens 2001[79], Nowej Zelandii w 1999 roku[80] oraz na świecie w roku 2005[81]. Z Nową Zelandią A udał się w roku 2000 na tournée do Europy[67][82][83], jednak nigdy nie zagrał dla All Blacks. W 2013 roku wystąpił natomiast w barwach Classic All Blacks w meczu z Fidżi[84][85]. Kariera trenerskaW roku 2014 był grającym trenerem w klubie College Rifles RFC[86], trenował także zespoły rugby siedmioosobowego[87]. Był także asystentem szkoleniowca samoańskiej reprezentacji U-20 podczas Mistrzostw Świata Juniorów 2014[88]. Przypisy
Bibliografia
Information related to Orene Aiʻi |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
