Ostatnia taśma

Ostatnia taśma (oryg. Krapp's Last Tape, fr. La Dernière Bande) – sztuka teatralna autorstwa Samuela Becketta napisana i opublikowana w 1958 roku. Premiera spektaklu miała miejsce w tym samym roku w Royal Court Theatre w Londynie. Dramat był reżyserowany przez Becketta dwukrotnie w Berlinie Zachodnim i dwukrotnie w Paryżu.

Akcja dramatu rozgrywa się w przyszłości. Tytułowy Krapp jest starszym, samotnym człowiekiem, który miał zwyczaj od 24 roku życia co rok nagrywać swój głos na taśmę magnetofonową. W swoich nagraniach Krapp opowiadał co przydarzyło mu się przez miniony rok. Pewnego razu odsłuchał taśmy, którą nagrał w wieku 39 lat. Z niej widzowie dowiadują się między innymi o miłości, którą Krapp porzucił dla napisania powieści swojego życia (która ostatecznie nie odniosła żadnego sukcesu), oraz o innych wydarzeniach z jego życia.

Według tłumacza Antoniego Libery w zamierzeniu Becketta oryginalny tytuł, czyli Ostatnia taśma Krappa nie jest zobowiązujący dla pozostałych wersji językowych. Słowo "Krapp" jest sugestywne jedynie w języku angielskim, gdzie kojarzy się ze słowem "scrap", czyli "skrawek". Ani w niemieckiej, ani we francuskiej wersji w tytule nie pojawiło się słowo Krapp, dlatego tytuł został przetłumaczony na polski jako po prostu Ostatnia taśma.

• Beckett Samuel., Dzieła dramatyczne (przełożone przez Antoniego Liberę), Warszawa 1988.
• Knowlson James., "Krapp's Last Tape: The Evolution of a Play". Journal of Beckett Studies 1.1 (Winter 1976).
• Rosemary Pountney, Theatre of Shadows: Samuel Beckett’s Drama: 1956–1976 (Gerrards Cross: Colin Smythe, 1988).
• Marks, Peter, (30 November 2011). "The gentle authority of John Hurt in 'Krapp's Last Tape'". The Washington Post. Retrieved 2 December 2011.
• Cronin Anthony, Samuel Beckett: The Last Modernist (London: Flamingo, 1997).
• Knowlson James, Damned to Fame: The Life of Samuel Beckett (London: Bloomsbury, 1996) 382.