Paśupatowie – jedna z sześciu głównych szkół śiwaizmu. Jest ona najstarszą śiwaicką sampradają. Składała się przeważnie z ascetów. Byli systemem monoteistycznym i dualistycznym. Dualistycznym, gdyż czynili rozróżnienie między trzema rodzajami bytu: Bogiem, duszami i materią.

Powstała prawdopodobnie w I, a być może nawet już w II wieku p.n.e. Została założona przez Lakuliśę, który uważany był przez paśupatów za awatara Śiwy.

Paśupatowie już nie istnieją, jednak w Indiach południowych byli bardzo wpływową szkołą w okresie od siódmego do czternastego wieku. Upadli pod koniec piętnastego wieku.

Paśupatowie dokonali licznych reformacji religijnych - upowszechnili śiwaizm oraz wyparli dźinizm i buddyzm z Indii południowych.

Aćarjowie systemu njaja:

• Bhasarwadźńa
• Uddjotakara Bharadwadźa
• Watsjajana Dakszilaswamin

• Atharwasirasupaniszad