Park Narodowy General Juan Pablo Peñaloza

Park Narodowy
General Juan Pablo Peñaloza

Parque nacional
General Juan Pablo Peñaloza

park narodowy
Państwo	Wenezuela
Położenie	stan Táchira, stan Mérida
Data utworzenia	31 stycznia 1989
Powierzchnia	952 km²
Ochrona	kategoria IUCN – II (park narodowy)
Położenie na mapie Wenezueli Park Narodowy General Juan Pablo Peñaloza
7°59′00″N 71°57′00″W/7,983333 -71,950000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Park Narodowy General Juan Pablo Peñaloza, również Park Narodowy Páramos Batallón y La Negra (hiszp. Parque nacional General Juan Pablo Peñaloza, Parque nacional Páramos Batallón y La Negra) – park narodowy w Wenezueli położony w stanach Táchira i Mérida. Został utworzony 31 stycznia 1989 roku i zajmuje obszar 952 km². W 2005 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA. Na południowy zachód od niego znajduje się Park Narodowy El Tamá, a na południowy wschód Park Narodowy Tapo-Caparo^[1][2].

Park obejmuje kilka pasm górskich położonych w północnej części Kordyliery Wschodniej, na wysokościach od 1300 do 3912 m n.p.m. Najwyższy szczyt to El Púlpito (3912 m n.p.m.). Znajdują się tu źródła kilkunastu rzek i 117 jezior. Są wodospady takie jak np. Los Bailadores, Rincón de la Laguna, Rincón de Nieto i Guayabales. Niżej położoną część parku pokrywa tropikalny wilgotny las górski. Wyżej występuje las mglisty (od 2000 m do 3000 m n.p.m.) i paramo (powyżej 3000 m), które zajmuje 38 procent powierzchni parku. Główne obszary, gdzie występuje paramo, noszą nazwy Batallón, La Negra i El Zumbado. Stąd wzięła się jedna z nazw parku^{[1][2][3][4][5][6]}.

Średnia roczna temperatura w parku wynosi w zależności od wysokości od +10 °C do +24 °C, a średnie roczne opady od 800 mm do 2500 mm^[5].

W paramo dominują rośliny z gatunków: Espeletia nerifolia, Espeletia jahnii, Polylepis sericea, Weinmannia microphyilla i Diplostephium venezuelense. Występują tu takie gatunki endemiczne jak np.: Bomarea oligantha, Espeletiopsis meridensis, Espeletiopsis tachirensis, Espeletia cuatrecasasii i Espeletia leucactina^[1][4][2].

W lasach rosną: zagrożony wyginięciem (EN) Juglans neotropica, narażony na wyginięcie (VU) Prumnopitys montana, a także m.in. Podocarpus oleifolius i Ocotea calophylla^[1][4].

Fauna w parku nie została dokładnie zbadana. Ze ssaków żyją tu: narażone na wyginięcie (VU) tapir amerykański i andoniedźwiedź okularowy, a także m.in.: wiewiórka rudoogonowa, paka górska, ostronosek górski i koendu brazylijski^[1].

Ptaki tu występujące to: narażone na wyginięcie (VU) czubacz hełmiasty i kusacz szary, a także m.in.: amazoneczka ognistogłowa, metalik krasnosterny, lordzik pomarańczowogardły, gołąbczak pręgosterny, mieczodziobek, hełmik zielonobrody i zbrojówka^[1][2].