|
Partia Pracy (Litwa)
 Partia Pracy (lit. Darbo partija, DP) – litewska partia polityczna, działająca od 2003, będąca ugrupowaniem centrowym i socjalliberalnym[1]. HistoriaUgrupowanie zostało założone w 2003 z inicjatywy Viktora Uspaskicha, urodzonego w Rosji milionera i niezależnego posła na Sejm. Po raz pierwszy swoje listy Partia Pracy wystawiła w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004. DP zajęła w nich pierwsze miejsce z wynikiem 30,2% głosów, co przyniosło jej pięć mandatów eurodeputowanych, którzy wstąpili do frakcji Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy. DP dołączyła do Partii Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów[2]. Partia wygrała także wybory parlamentarne w październiku tego samego roku, zdobywając 28,44% głosów i 39 ze 141 miejsc w Sejmie[3]. DP przystąpiła do nowej koalicji rządowej, obejmując pięć tek ministerialnych. Viktor Uspaskich został w gabinecie Algirdasa Brazauskasa ministrem gospodarki. W połowie 2005 podał się do dymisji, składając też mandat poselski. Doszło do tego po pojawieniu się podejrzenia wykorzystywania swojej pozycji do promowania powiązanej z jego rodziną prywatnej firmy. Wkrótce kolejne zarzuty związane z nadużyciami finansowymi zaczęto wysuwać pod adresem innych przywódców Partii Pracy, co doprowadziło do jej wyjścia z koalicji w czerwcu 2006, a także do dymisji premiera[4]. Ugrupowanie opuściło kilkunastu posłów (m.in. Viktoras Muntianas), z których większość współtworzyła nowe stronnictwo pod nazwą Partia Demokracji Obywatelskiej. Viktor Uspaskich zrezygnował z kierowania partią (zastąpił go deputowany Kęstutis Daukšys), jednak po niespełna roku powrócił na stanowisko przewodniczącego. W 2007 DP odnotowała przeciętne wyniki w wyborach samorządowych, uzyskując w skali kraju 111 mandatów[5]. W 2008 na potrzeby wyborów parlamentarnych część działaczy powołała nowe ugrupowanie Partię Laburzystów (Leiboristų partija), z którą Partia Pracy stworzyła formalnie koalicję wyborczą. W wyborach tych lista uzyskała 8,99% głosów i zdobyła 10 mandatów (8 z listy wyborczej i 2 w okręgach większościowych)[6]. W 2011 wprowadziła do samorządów 165 radnych[7]. W tym samym roku dołączyło do niej ugrupowanie Nowy Związek (Socjalliberałowie) Artūrasa Paulauskasa[8] W 2012 ugrupowanie wygrało w okręgu większościowym (19,82% głosów i 17 mandatów)[9], 12 jego przedstawicieli uzyskało mandaty w okręgach większościowych. Partia zawiązała następnie koalicję z LSDP, AWPL oraz partią Porządek i Sprawiedliwość, współtworząc rząd Algirdasa Butkevičiusa, który rozpoczął urzędowanie 13 grudnia 2012[10]. W 2013 DP zasilili działacze Partii Chrześcijańskiej Gediminasa Vagnoriusa, a formalną przewodniczącą ugrupowania została Loreta Graužinienė. W 2015 laburzyści utracili część samorządowej reprezentacji – otrzymali 145 mandatów radnych[11]. Skutkowało to rezygnacją przewodniczącej Partii Pracy z tego stanowiska – zastąpił ją Valentinas Mazuronis[12], który ustąpił w 2016, gdy partia nie przekroczyła progu wyborczego do Sejmu[13]. W wyborach w 2016 ugrupowanie dostało 4,68% głosów[14], wprowadziło 2 swoich przedstawicieli w okręgach jednomandatowych. W grudniu tegoż roku nową przewodniczącą Partii Pracy została Živilė Pinskuvienė[15]. W 2017 po jej odejściu z partii tymczasowym przewodniczącym został Šarūnas Birutis[16]. W kwietniu 2018 na stanowisko przewodniczącego powrócił Viktor Uspaskich[17]. W 2019 Partia Pracy z własnych list wprowadziła 60 radnych do litewskich samorządów[18]. W wyborach w 2020 DP przekroczyła próg wyborczy – otrzymała 9,43% głosów. Wprowadziło 10 przedstawicieli do Sejmu (9 z listy krajowej i 1 w okręgu jednomandatowym)[19]. We wrześniu 2022 funkcję przewodniczącego DP objął Andrius Mazuronis[20]. W wyborach lokalnych w 2023 mandaty radnych uzyskało 46 kandydatów partii[21]. Po porażce w wyborach europejskich w 2024 z funkcji przewodniczącego ustąpił Andrius Mazuronis[22]. Tymczasowe kierownictwo przejął Valentinas Bukauskas, który wkrótce zrezygnował. W lipcu 2024 przewodniczącym (formalnie tymczasowym) został ponownie Viktor Uspaskich[23]. W wyborach do Sejmu w tym samym roku koalicja skupiona wokół Partii Pracy otrzymała 2,2% głosów i nie wprowadziła do litewskiego parlamentu żadnych swoich przedstawicieli[24]. Jeszcze w tym samym roku formacja powołała nowego tymczasowego przewodniczącego (został nim Rolandas Janickas)[25]. Poparcie w wyborach
Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
