Pasta (farmaceutyka)

Pasta (łac. pasta) − postać leku do stosowania zewnętrznego, będąca mieszaniną bardzo miałko sproszkowanych substancji stałych oraz podłoża maściowego. Pasty są szczególnym rodzajem maści-zawiesin, zawierającym co najmniej 40%^[1] substancji stałej, nierozpuszczalnej w podłożu. Ze względu na wysokie stężenie substancji stałej pasty charakteryzują się większą spoistością i twardszą konsystencją.

Najczęściej sporządza się pasty z substancjami ściągającymi i adsorbującymi, takimi jak:

• tlenek cynku,
• skrobia,
• węglan wapnia,
• garbniki.

Pasty tego typu stosuje się w leczeniu wilgotnych chorób skóry np. egzem i liszajów. Popularne są również pasty przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, zawierające między innymi:

• kwas salicylowy
• rezorcyna
• siarka
• cignolina

W produkcji past, wskazane jest zastosowanie homogenizacji, w celu równomiernego rozmieszczenia składników.

• Pasta cynkowa:
  • Zinci oxydatum (tlenek cynku) 25,0 g
  • Tritici amylum (skrobia pszeniczna) 25,0 g
  • Vaselinum album (wazelina biała) 50,0 g

• Pasta cynkowa z kwasem salicylowym
  • Acidum salicylicum (kwas salicylowy) 2 g
  • Zinci oxydatum (tlenek cynku) 25,0 g
  • Tritici amylum (skrobia pszeniczna) 25,0 g
  • Vaselinum album (wazelina biała) 48,0 g

• Stanisław Janicki, Adolf Fiebig, Małgorzata Sznitowska, Teresa Achmatowicz: Farmacja stosowana : podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-2847-7. Brak numerów stron w książce
• Farmakopea Polska VI