|
Paul Paray
Paul Charles Paray[1] (ur. 24 maja 1886 w Le Tréport, zm. 10 października 1979 w Monte Carlo[1][2]) – francuski dyrygent i kompozytor. ŻyciorysPodstawy edukacji muzycznej odebrał u ojca, dyrygenta i organisty amatora, następnie kształcił się u Henriego Dalliera w Rouen[1]. W latach 1904–1911 studiował w Konserwatorium Paryskim, gdzie jego nauczycielami byli Xavier Leroux (harmonia), Georges Caussade (kontrapunkt) i Charles Lenepveu (kompozycja)[1]. W 1911 roku zdobył Prix de Rome za kantatę Yanitza[1][2]. Po wybuchu I wojny światowej zmobilizowany do wojska, dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w obozie jenieckim w Darmstadt[1][2]. Od 1920 roku współpracował z Orchestre des Concerts Lamoureux w Paryżu, od 1923 do 1928 roku był jej pierwszym dyrygentem[1]. Od 1929 do 1945 roku dyrygował Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo[1]. W latach 1934–1940 i 1944–1956 był dyrygentem Orchestre Colonne w Paryżu[1]. W 1951 roku został pierwszym dyrygentem i kierownikiem artystycznym Detroit Symphony Orchestra, którą kierował do 1963 roku[1][2]. W 1977 roku poprowadził w Nicei koncert z okazji 90. rocznicy urodzin Marca Chagalla[2]. Jako dyrygent propagował muzykę francuską[1][2]. Dla wytwórni Mercury Records dokonał licznych nagrań płytowych z kompozycjami Berlioza, Bizeta, Thomasa, Saint-Saënsa, Debussy’ego, Dvořáka i Sibeliusa[1]. Poprowadził prawykonania utworów licznych kompozytorów współczesnych takich jak Albert Roussel, Maurice Duruflé, Florent Schmitt, Jacques Ibert, Georges Migot, Henri Tomasi[1]. Skomponował m.in. kantatę Yanitza (1911), Mszę (1931), balet Artémis troublée (1922), Fantazję na fortepian i orkiestrę (1923), 2 symfonie (1935, 1940), Kwartet smyczkowy (1918), Sonatę skrzypcową (1908), Sonatę wiolonczelową (1919)[2]. Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba):
|
||||||||||||||
