Pierre Audibert
Pierre Audibert (ur. (dts) w Rabacie (Maroko), zm. 6 marca 2020(dts))[1] – francuski dziennikarz, matematyk i informatyk, wykładowca na uniwersytecie Paris VIII, specjalista w dziedzinie kombinatoryki i geometrii obliczeniowej, twórca przeróżnych algorytmów[2]. 2 stycznia 1941BiografiaUkończył studia politechniczne inżynierii budowy dróg i mostów w 1964 roku[1][3]. Był członkiem ekipy twórców dziennika Libération, następnie jako dziennikarz relacjonował z Portugalii, w 1974 roku, Rewolucję goździków. Wraz z Danielem Brignon opublikował książkową relację tego wydarzenia « fr. Portugal: les nouveaux centurions » (Portugalia: nowi centurioni). Bardzo wcześnie zainteresował się też ekologią[2]: w 1978 roku wraz Danielle Rouard opublikował « fr. Les Énergies du soleil » (Energie słoneczne), książkę opisującą szeroką panoramę doświadczeń związanych z energią słoneczną na całym świecie[2][4]. Zapytuje w niej[5]:
Audibert, „Les Énergies du soleil”
Wrócił do swojej wcześniejszej pasji i w 1991 roku ukończył matematykę. Zainteresował się również informatyką, zdobył dyplom ukończenia studiów i w 1998 roku doktorat na uniwersytecie Paris VIII[2], po czym został przyjęty do grona wykładowców i badaczy tegoż uniwersytetu. Przez dwadzieścia lat swojej pracy akademickiej zapisał się jako rygorystyczny, życzliwy, bardzo ceniony przez swoich studentów pedagog. Jego pragmatyczne podejście do matematyki pozwoliło wielu informatykom odkryć i opanować złożone pojęcia często prezentowane przez pozostałych wykładowców w zbyt abstrakcyjny sposób[2]. Jako badacz laboratorium informatyki zaawansowanej Saint-Denis[3] był specjalistą w dziedzinie kombinatoryki i geometrii obliczeniowej, twórcą przeróżnych algorytmów[2]. Dzięki dobremu opanowaniu narzędzi informatycznych, na które tworzył liczne algorytmy (na przykład automat komórkowy imitujący rozprzestrzenianie się ognia w lesie[6][7]), potrafił korzystać z teorii liczb, symetrii i estetyki powierzchni algebraicznych przestrzeni nieeuklidesowych do reprezentowania ich za pomocą grafik komputerowych. Wydał na te tematy kilka podręczników, m.in. « fr. Géométrie des pavages » (Geometria parkietaży), 2013 i trzytomowe dzieło « fr. Combien? Mathématiques appliquées à l’informatique » (Ile? Matematyka stosowana w informatyce), 2008[2], przetłumaczone na angielski pod tytułem « ang. Mathematics for Informatics and Computer Science » w 2010 roku. Zginął w wypadku samochodowym na północy Francji[2]. Przypisy
BibliografiaDziennikarstwo
Matematyka
|