|
Piotr Szyszkowski
Piotr Szyszkowski herbu Ostoja (zm. 1645) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego, kasztelan wojnicki w latach 1638-1645, kasztelan sądecki w latach 1637-1638, starosta warecki i osiecki[1], poseł na sejm 1634[2]. ŻyciorysMiał trzy żony, Elżbieta Lasocką, Zofię Zebrzydowską, córkę Jana Zebrzydowskiego i księżniczkę Teofilę Wiśniowiecką, córkę Konstantego, wojewody ruskiego i bełskiego. Brat jego, Jędrzej, scholastyk krakowski. Córka Piotra Krystyna wyszła za Stefana Niszczyckiego. Druga jego córka Anna wydana została za Stanisława Lanckorońskiego, starostę małogoskiego[3]. Był synowcem stryjecznym Marcina, biskupa krakowskiego. Szyszkowski podróżował w młodości, zwiedzając różne kraje, ucząc się przy tym wielu różnych języków. Był sekretarzem legacji księcia Zboraskiego do Porty Osmańskiej, posłował do elektora brandenburskiego. W 1634 roku wyznaczony na sejmie komisarzem z Koła Poselskiego do zapłaty wojsku[4]. W roku 1631 odkupił od Adama Bonera posiadłość Mianocice, którą połączył z majątkami Małoszów, Tochołów, Giebułtów i Maciejów odziedziczonymi po Marcinie Szyszkowskim[5] W 1643 roku wyznaczony został senatorem rezydentem[6]. Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne |
||||||||||||
