Piotr Tarnawiecki
Piotr Tarnawiecki (ur. 30 października 1880 w Rogini, zm. 9 sierpnia 1961 we Lwowie) – polski architekt i rzeźbiarz. ŻyciorysUrodził się w rodzinie Rudolfa Topór-Tarnawieckiego i jego żony Marii z Sas-Bilińskich. Po ukończeniu gimnazjum w Czerniowcach rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa i Architektury w Szkole Inżynieryjno-Budowlanej. Przez pewien okres pracował w pracowni architektonicznej Franciszka Rawicz-Kosińskiego, a następnie studiował prawo i matematykę na tamtejszym uniwersytecie. Po ukończeniu nauki wyjechał do Wiednia, gdzie studiował na Uniwersytecie Technicznym. Od 1903 przez dwa lata przebywał w Warszawie i pracował w biurze architektonicznym Bronisława Colonna-Czosnowskiego, uczestniczył w pracach projektowych Banku Handlowego i Hotelu Savoy. W 1905 przeniósł się do Lwowa, gdzie rozpoczął pracę w pracowniach Alfreda Zachariewicza i Józefa Sosnowskiego, a pomiędzy 1908 a 1909 u Edmunda Żychowicza. 15 kwietnia 1909 wyzwolił się i otrzymał uprawnienia architekta, co umożliwiło mu założenie własnej pracowni projektowej. Pierwsze projekty nosiły cechy secesji i innych stylów historycznych, z czasem skłaniając się ku modernizmowi. Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, przebywał na Węgrzech, a następnie był zaangażowany w budowę umocnień we Włoszech. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do Lwowa i wznowił działalność swojej pracowni, wiele jego ówczesnych projektów nosi cechy art déco, a kolejne funkcjonalizmu. Po wkroczeniu Armii Czerwonej został członkiem Lwowskiego Związku Architektów ZSRR, po 1945 pozostał we Lwowie. Pracował w Instytucie Projektów Elektryfikacji Rolnictwa do przejścia na emeryturę w 1955. Zmarł w 1961, spoczywa na Cmentarzu Łyczakowskim. ProjektyWe Lwowie
Poza Lwowem
Bibliografia
|