|
Port lotniczy Catalina
Port lotniczy Catalina – port lotniczy zarządzany przez Catalina Island Conservancy. Położony 10,2 km na północny zachód od centralnej dzielnicy biznesowej Avalon, w Kalifornii[1] w środku wyspy Catalina. Lotnisko jest ogólnodostępne i umożliwia lądowanie na nim samolotów lotnictwa ogólnego. Dzięki lotnisku wyspa ma zapewnione podstawowe zaopatrzenie. Lotnisko jest znane jako „Airport in the Sky”, ponieważ leży na wysokości 488,29 m n.p.m. Wszystkie drogi prowadzące na lotnisko na wyspie wznoszą się stromo w górę. Odległość drogą z lotniska do Avalon wynosi 16 km[2]. Lotnisko obecnie nie obsługuje regularnych połączeń pasażerskich. HistoriaW 1894 roku William, Hancock i Joseph Banning założyli Catalina Island Company, której przekazali prawa własności do wyspy. Zamierzali przekształcić wyspę w kurort[3]. W 1919 roku właścicielem większości udziałów w Santa Catalina Island Company został William Wrigley Jr.[4] W latach 30. XX wieku na wyspie było małe lotnisko zbudowane obok plaży[5]. Dodatkowo wysokie zbocze tworzyło kanion[6]. Ponieważ nie dało się na nim zawrócić wyposażono je w obrotnicę, podobną do używanych w parowozowniach[5]. W latach 1940–1941 roku jego syn Philip K. Wrigley oraz Charles Hulen Moore zbudowali pas startowy na wyspie, wysadzając i wyrównując dwa wzgórza oraz wypełniając kanion między nimi. Budowę pasa startowego rozpoczęto w 1940 roku i była prawie ukończona momencie przystąpienia Stanów Zjednoczonych do wojny[7]. II wojna światowaPo przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do wojny lotnisko zostało wydzierżawione armii za 1 dolara rocznie i Siły Powietrzne Armii Stanów Zjednoczonych (USAAF) przejęły kontrolę nad lotniskiem Buffalo Springs aż do zakończenia II wojny światowej. Wyspa służyła jako baza dla armii, marynarki wojennej, straży przybrzeżnej, służb morskich i Ofiice of Strategic Services (OSS) oraz United States Army Air Forces. Pas startowy został zablokowany, aby nie mogły z niego korzystać samoloty wroga[8]. Okres powojennyW 1946 roku wojsko opuściło wyspę[9] i zwróciło lotnisko rodzinie Wrigley. Po ukończeniu budowy pasa startowego, zbudowaniu wieży kontroli lotów i budynku terminala lotnisko zostało oficjalnie otwarte w 1946 roku jako lotnisko Catalina[10][8]. Aż do 1959 roku z lotniska mogli korzystać tylko właściciele i dzierżawców terenu zarządzanego przez Santa Catalina Island Co. W 1959 roku lotnisko zostało otwarte dla innych samolotów. 18 października 2009 roku obchodzono 50. rocznicę tego wydarzenia. W tym dniu obniżono opłaty za lądowanie do stawek z 1959 roku, czyli 3 dolarów, przygotowano poczęstunek, wycieczki z przewodnikiem po wyspie oraz prezentacje o historii lotnictwa na wyspie[11]. Ponieważ lotnisko zostało zbudowane na wysokości 488 m n.p.m., często jest nazywane Airport in the Sky (lotniskiem w chmurach)[2]. Od lat 70. XX wieku lotniskiem zarządza Catalina Island Conservancy[12][13][14]. Loty komercyjne We wczesnych latach 50. XX wieku linie United Airlines uruchomiły regularne loty pasażerskie bez przesiadek na lotnisko Long Beach oraz połączenia z jednym międzylądowaniem na międzynarodowe lotnisko w Los Angeles. Trasę obsługiwały samoloty Douglas DC-3[15]. W połowie lat pięćdziesiątych firma Catalina Air Lines[16] obsługiwała loty bez przesiadek samolotem De Havilland Dove do Los Angeles International and Burbank Airport (obecnie Bob Hope Airport)[17][18]. Pod koniec lat pięćdziesiątych Pacific Air Lines samolotami Douglas DC-3 obsługiwał loty do Los Angeles International, Long Beach Airport oraz Burbank Airport[19]. Pod koniec lat 60. Catalina-Vegas Airlines obsługiwała bezpośrednie połączenie do San Diego[20]. Na początku lat 70. XX wieku linie Golden West Airlines obsługiwały loty samolotem De Havilland Canada DHC-6 Twin Otter, z bezpośrednimi połączeniami do Los Angeles (LAX) i Orange County Airport (SNA, obecnie John Wayne Airport)[21]. Linię Catalina Air Lines, która obsługiwała loty na wyspę wodnosamolotami z Avalon i Two Harbors kupił Golden West[22]. W 1987 roku linie Resort Commuter Airlines działające jako przewoźnik lotniczy Trans World Express w imieniu Trans World Airlines (TWA) latały bez przesiadek do Los Angeles (LAX) i Orange County Airport (SNA)[23]. FilmNa lotnisku Catalina w 1979 zostały nakręcone niektóre ujęcia do filmu Teściowie z Peterem Falkiem[24]. RemontPo siedemdziesięciu latach użytkowania asfaltowy pas startowy był w złym stanie i wymagał stałej konserwacji. Aeronautics Division of Caltrans polecił Catalina Island Conservancy przygotowanie długoterminowego planu napraw. Conservancy poprosiło o wsparcie United States Marine Corps w Camp Pendleton[25]. Żołnierze przeprowadzili remont lotniska w ramach ćwiczeń. Na lotnisku ustawiono obóz dla 120-osobowej załogi, a do 3 maja 2019 roku (po 3 miesiącach) betonowy pas startowy został oddany do użytku. Wartość prac remontowych wyniosła około pięciu milionów dolarów, cztery miliony pokryto z prywatnych darowizn[26], w tym 1,5 miliona dolarów przekazała firma ACE Clearwater Enterprises[27]. Wartość prac przeprowadzonych przez wojsko wyceniono na milion dolarów[8][26]. Pierwszym samolotem, który wylądował na pasie startowym o długości 914 m był Douglas DC-3 z 1944 r. należący do rodziny Wrigley[2]. TurystykaNa lotnisku znajduje się restauracja, sklep z pamiątkami i toalety. W pobliżu są szlaki turystyczne Airport Loop Trail i Trans-Catalina Trail[28]. Pas startowyPas startowy jest pasem typu tabletop runway[29]. Nazywamy tak pasy startowe zbudowane na szczycie wzgórza. Pasy tego typu stwarzają złudzenie optyczne i wymagają od pilota precyzji przy lądowaniu[30]. W przypadku Cataliny pierwsze 550 m pasa startowego wznosi się w górę w kierunku południowo-zachodnim, a pozostała część jest pozioma lub lekko pochylona. W rezultacie samoloty na początku pasa startowego widzą tylko jego pierwszą część[31], a reszta staje się widoczna dopiero wtedy, gdy samolot zbliża się do szczytu. Było to przyczyną wielu wypadków i gwałtownych hamowań, gdy piloci myśleli, że pas startowy za chwilę im się skończy. Przy silnym wietrze południowo-zachodnim na końcu pasa startowego może wystąpić silny prąd zstępujący[32][33][34][35]. Z tego powodu wiele agencji wynajmu samolotów wymaga przeszkolenia „Catalina Checkout” z jednym z miejscowych instruktorów[36]. W styczniu 1984 roku prywatny Learjet nie zdołał wylądować i spadł z urwiska, rozbijając się. W wyniku katastrofy zginęło sześć osób, w tym 2 członków załogi[37]. Galeria
Przypisy
Information related to Port lotniczy Catalina |
||||||||||||||||||||||||||||||
