Prawo o szkolnictwie wyższym
Ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym – polska ustawa regulująca w latach 2005-2018 kwestie prawne związane ze szkolnictwem wyższym. Ustawa zastąpiła w momencie wejścia w życie 1 września 2005 roku ustawę z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym[2], ustawę z dnia 31 marca 1965 r. o wyższym szkolnictwie wojskowym[3] i ustawę z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych[4]. 1 października 2018 roku ustawę zastąpiła ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a przepis uchylający dotychczasowe Prawo o szkolnictwie wyższym zawiera art. 169 ustawy z dnia 3 lipca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce[5]. Zakres regulacjiUstawa ta określała:
Tworzenie prawa szkolnictwa wyższegoPrzez tworzenie prawa należy rozumieć proces legislacyjnego powstawania aktu normatywnego[6]. W procesie tworzenia prawa z zakresu szkolnictwa wyższego uczestniczą różne organy państwowe i państwowe jednostki organizacyjne. Na proces ten oddziaływają przekształcenia polityczno-ustrojowe, widoczny jest również wpływ uwarunkowań ekonomicznych, finansowych oraz demograficznych, a także politycznego zobowiązania do konsolidacji Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego określonego w Deklaracji Bolońskiej[7]. Stosowanie prawa szkolnictwa wyższegoStosowanie prawa z zakresu szkolnictwa wyższego ma miejsce w dwóch typach decyzyjnych: administracyjnym (administracyjno-kierowniczym) oraz sądowym[7]. Oznacza to, że od strony podmiotowej, „dokonywane jest ono zarówno przez podejmowanie decyzji przez organy administracji publicznej, jak i przez orzekanie mające za przedmiot kontrolę sądową decyzji administracyjnej i postępowania prowadzącego do jej wydania, dokonywaną przez sądy administracyjne (działające jako sądy I instancji oraz jako Naczelny Sąd Administracyjny) oraz inne sądy w zakresie odnoszenia się przez nie do decyzji administracyjnych”[8]. NowelizacjeUstawę znowelizowano wielokrotnie. Ostatnia zmiana weszła w życie 2018 roku[9]. Kontrowersje9 października 2005 roku ukazał się na łamach tygodnika „Wprost” artykuł pt. „Ostatni dołek” autorstwa Aleksandra Pińskiego i Jana Pińskiego poświęcony niektórym przepisom ustawy[10]. Według autorów artykułu ustawa zawierała przepis mówiący, iż grunty należące do skarbu państwa, a pozostające w użytkowaniu wieczystym uczelni państwowych, stają się ich własnością[10]. Przepis ten, zdaniem autorów, miał pozbawić gminy prawa pierwokupu przy sprzedaży przez szkoły wyższe należącej do nich ziemi, przez co stracić miało państwo i podatnicy. Ów przepis miał przyczynić się - według autorów artykułu - do podpisania 29 sierpnia 2005 roku umowy pomiędzy Szkołą Główną Gospodarstwa Wiejskiego a grupą inwestorów, z m.in. ówczesnym posłem do Parlamentu Europejskiego z ramienia Socjaldemokracji Polskiej Dariuszem Rosatim, ówczesnym prezesem Elektrimu i Polskiego Komitetu Olimpijskiego Piotrem Nurowskim, biznesmenem Włodzimierzem Jurkowskim, byłą wiceminister finansów w rządach Waldemara Pawlaka i Józefa Oleksego Elżbietą Chojną-Duch, jej mężem, ówczesnym prezesem Budimexu, Markiem Michałowskim, oraz z właścicielem firmy Land-Invest Wojciechem Długoszem na wieczyste użytkowanie ziemi w Konstancinie o powierzchni 87 ha z przeznaczeniem na budowę pola golfowego[10]. Ówczesny prezydent RP Aleksander Kwaśniewski na konferencji prasowej w październiku 2005 roku skrytykował ten artykuł tygodnika „Wprost” twierdząc, że „w ustawie o szkolnictwie wyższym nie ma nic, co pozwala na jakiekolwiek działania, które byłyby wątpliwe, nieprawne, a już na pewno związane z majątkiem jednej, drugiej, czy trzeciej uczelni” i uważał, że informacje w nim zawarte to jego zdaniem „kolejna hucpa”[11]. Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|