Rentgenometr DP-3

Rentgenometr DP-3 – radziecki pokładowy przyrząd dozymetryczny, używany między innymi w ludowym Wojsku Polskim, przeznaczony do rozpoznawania skażeń promieniotwórczych.

Rentgenometr DP-3 był pokładowym przyrządem dozymetrycznym montowanym w wozach bojowych i śmigłowcach^[1]. Produkowany był przez Zakłady „Polon” w Bydgoszczy. Znajdował się między innymi na wyposażeniu samochodów rozpoznawania skażeń BRDM-2rs^[2] i GAZ-69rs^[3]. Rentgenometry DP-3 zastąpione zostały z czasem przez rentgenometry sygnalizacyjne DPS-68 konstrukcji polskiej^[4].

Dane taktyczno-techniczne^[1]

• zakres^[5]:
  • pierwszy – 0,1 do 1 R/h,
  • drugi – 1 do 10 R/h,
  • trzeci – 10 do 100 R/h
  • czwarty – 50 do 500 R/h
• warunki pracy:
  • wilgotność względna – do 98%,
  • temperatura – od -40 do +50 °C.
• zasilanie – sieć pokładowa lub akumulator

• Wojciech Barański (zal.): Podręcznik żołnierza wojsk zmechanizowanych. Szkol. 591/78. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Główny Zarząd Szkolenia Bojowego, 1979.
• Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.

• Promieniowanie. Rentgenometr pokładowy DP 3B