Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Rezerwat przyrody Uroczysko Obiszów

Uroczysko Obiszów
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Mezoregion

Wzgórza Dalkowskie

Data utworzenia

1972

Akt prawny

M.P. z 1972 r. nr 36, poz. 202

Powierzchnia

6,28 ha

Położenie na mapie gminy Grębocice
Mapa konturowa gminy Grębocice, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Uroczysko Obiszów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Uroczysko Obiszów”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Uroczysko Obiszów”
Położenie na mapie powiatu polkowickiego
Mapa konturowa powiatu polkowickiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Uroczysko Obiszów”
Ziemia51°34′45″N 16°05′38″E/51,579167 16,093889

Rezerwat przyrody Uroczysko Obiszówrezerwat przyrody w południowo-zachodniej Polsce, na Wzgórzach Dalkowskich, na terenie leśnictwa Obiszów (województwo dolnośląskie, powiat polkowicki, gmina Grębocice[1]).

Rezerwat położony jest w północno-wschodniej części Wzgórz Dalkowskich, około 1,8 km na zachód od miejscowości Obiszów.

Rezerwat został utworzony Zarządzeniem 72 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 23 czerwca 1972 roku. Jest to rezerwat leśny o powierzchni 6,28 ha, utworzony w celu zachowania dla celów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych fragmentu lasu mieszanego o cechach zespołu naturalnego na siedlisku lasu świeżego[1][2]. Ochronie podlegają również ukształtowane formy geomorfolgiczne terenu.

Opis rezerwatu

Rezerwat obejmuje zalesioną partię północnego zbocza w głównym Grzbiecie Wzgórz Dalkowskich. Znajduje się na terenie pagórkowatym żłobionym siecią wąwozów. W części środkowej występują źródliska. Na stosunkowo małej powierzchni rezerwatu różnica wysokości wynosi 30 m pomiędzy bezwzględnymi wysokościami 140–170 m. W rezerwacie na niewielkiej powierzchni występują zbiorowiska roślinne mające charakter roślinności potencjalnej charakterystycznej dla tego fragmentu Wzgórz Dalkowskich. Występuje na nim fragment lasu grądowego Galio sylvatici – Carpinetum o bogatej i naturalnej florze rodzimej[2]. W drzewostanie występują okazałe dęby szypułkowe i graby zwyczajne w wieku ponad 150 lat. Rosną również olsze czarne, świerki pospolite jawory, pojedyncze sosny zwyczajne oraz młode lipy drobnolistne. Na terenie rezerwatu występuje około 220 gatunków roślin naczyniowych w tym rzadki: kruszczyk połabski, bluszczyk kurdybanek, fiołek leśny, bodziszek leśny i inne.

Inne

  • Na obszarze rezerwatu występują źródliska, wykorzystywane jako ujęcia wody pitnej[2].
  • Lasy rezerwatu do 1945 roku stanowiły własność państwa. Odnośnie do przeszłej niemieckiej gospodarki leśnej brak danych źródłowych. W okresie powojennym z chwilą powstania pierwszych projektów utworzenia rezerwatu zaniechano całkowicie pobierania użytków. Prowadzono jedynie cięcia sanitarne[2].
  • Teren, na którym położony jest rezerwat, kształtował lodowiec. Podłoże rezerwatu stanowią naniesione osady polodowcowe w postaci piasków gliniastych z domieszką żwiru i kamieni na glinie[2].
  • Wzdłuż południowej granicy rezerwatu przebiega ścieżka przyrodnicza „Uroczysko Obiszów”[3].

Przypisy

  1. a b Rezerwat przyrody Uroczysko Obiszów. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-06-06].
  2. a b c d e Uroczysko Obiszów. Nadleśnictwo Głogów – Lasy Państwowe, 2014-02-13. [dostęp 2018-06-06].
  3. Ścieżka przyrodnicza Uroczysko Obiszów. [w:] sciezki.natura2000.pl [on-line]. Fundacja EkoRozwoju. [dostęp 2018-06-06].

Bibliografia

  • Bok Antoni, Związek Gmin „Zagłębia Miedziowego”. Przewodnik Przyrodniczo-Turystyczny, Polkowice 2006, s. 57–58. ISBN 83-88474-73-1

Linki zewnętrzne

Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya