Rudolf Różycki

Rudolf Różycki

Data i miejsce urodzenia	2 października 1857 Kałusz
Data i miejsce śmierci	11 grudnia 1936 Warszawa
Zawód, zajęcie	sędzia
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	docent
Uczelnia	Uniwersytet Franciszkański we Lwowie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Rudolf Różycki (ur. 2 października 1857 w Kałuszu, zm. 11 grudnia 1936 w Warszawie) – polski sędzia.

Ukończył gimnazjum w Samborze. Absolwent studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie, gdzie w 1880 uzyskał tytuł naukowy doktora praw. Pracował w instytucjach skarbowych i sądowych w ramach zaboru austriackiego. W 1899 habilitował się w zakresie prawa skarbowego. W stopniu docenta był wykładowcą prawa skarbowego na Uniwersytecie Franciszkańskim oraz na Akademii Rolniczej w Dublanach. Od stycznia 1904 był radcą dworu w Trybunale Administracyjnym w Wiedniu.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości od kwietnia 1919 był sędzią Sądu Najwyższego, od października 1922 był jednym z prezesów Najwyższego Trybunału Administracyjnego, od 21 czerwca 1930 pierwszym prezesem. Od 13 listopada 1926 został nominowany na urząd prezesa Trybunału Kompetencyjnego. W październiku 1932 przeszedł w stan spoczynku. Od czerwca 1922 do 1934 był profesorem prawa skarbowego w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie^[1].

Zmarł w Warszawie 11 grudnia 1936. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

• Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)^[2]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)^[3]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 grudnia 1924)^[4]

• Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 46. ISBN 978-83-7188-964-6.
• Henryk Korczyk: Rudolf Różycki. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2015-02-25].