Od 1932 do 1945 przebywał na Nowogródczyźnie i w Wilnie; w czasie II wojny światowej w szeregach Armii Krajowej (od 1943), od sierpnia do października 1944 pod pseudonimem „Ryś” w partyzanckiej kompanii „Piona”, po wojnie w Ludowym Wojsku Polskim (1945–1947). W tym czasie przez pewien czas posługiwał się nazwiskiem Ryszard Danielski. Po wojnie wrócił do swojego rodowego nazwiska w sierpniu 1947 r.[2]
Od 1946 we Wrocławiu, gdzie studiował na Uniwersytecie matematykę. Ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną; należał do założycieli Koła Ekonomicznego Studentów, którego był też prezesem. Pracę doktorską z matematyki obronił w 1960[3]. Promotorem rozprawy był Władysław Ślebodziński. Potem był pracownikiem naukowym i nauczycielem akademickim na Politechnice Wrocławskiej. Uczestnik protestów w Marcu 1968 (17 marca 1968 podjął głodówkę solidarnościową ze studentami, za co zwolniony został z pracy na Politechnice[4]). Po utracie pracy na Politechnice zatrudniony w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej, gdzie kierował Pracownią Modeli Matematycznych (zajmował się problematyką ochrony wód przed zanieczyszczeniami). Dzięki staraniom Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w 1981 powrócił na Politechnikę, gdzie pozostał do przejścia na emeryturę w 1985[5].