Prezydent Giorgio Napolitano i ministrowie rządu Mattea Renziego Rząd Mattea Renziego – rząd Republiki Włoskiej , urzędujący od 22 lutego 2014 do 12 grudnia 2016.
Kryzys polityczny po wyborach parlamentarnych z 24 i 25 lutego 2013 doprowadził ostatecznie do powołania 28 kwietnia 2013 koalicyjnego rządu Enrica Letty . W międzyczasie doszło do zmian na scenie politycznej – w grudniu 2013 nowym przewodniczącym Partii Demokratycznej został Matteo Renzi , nastąpił również rozłam w koalicyjnym ugrupowaniu Lud Wolności .
14 lutego 2014 dotychczasowy premier Enrico Letta na żądanie nowego lidera Partii Demokratycznej i władz partyjnych podał się do dymisji[1] Giorgio Napolitano powierzył Matteowi Renziemu misję stworzenia nowego rządu[2] Nowej Centroprawicy (NCD), Unii Centrum (UdC) i Wyboru Obywatelskiego (SC)[3]
Zaprzysiężenie rządu nastąpiło 22 lutego 2014[4]
24 lutego rząd otrzymał wotum zaufania w Senacie (169 głosów za do 139 przeciw)[5] Izbie Deputowanych (378 głosów za do 220 przeciw)[6]
7 grudnia 2016, po odrzuceniu w referendum zaproponowanych propozycji zmian ustrojowych, premier Matteo Renzi ogłosił dymisję rządu[7]
premier: Matteo Renzi (PD)
minister spraw wewnętrznych : Angelino Alfano (NCD)minister spraw zagranicznych : Federica Mogherini (PD, do 31 października 2014), Paolo Gentiloni (PD, od 31 października 2014)minister sprawiedliwości : Andrea Orlando (PD)minister obrony : Roberta Pinotti (PD)minister gospodarki i finansów: Pier Carlo Padoan (bezp.)
minister rozwoju gospodarczego: Federica Guidi (bezp., do 5 kwietnia 2016), Carlo Calenda (PD, od 10 maja 2016)[8]
minister infrastruktury i transportu: Maurizio Lupi (NCD, do 20 marca 2015), Graziano Delrio (PD, od 2 kwietnia 2015)[8]
minister pracy i polityki społecznej: Giuliano Poletti (bezp.)
minister kultury: Dario Franceschini (PD)
minister zdrowia: Beatrice Lorenzin (NCD)
minister edukacji, szkolnictwa wyższego i badań naukowych: Stefania Giannini (SC)
minister środowiska: Gian Luca Galletti (UdC)
minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnej: Maurizio Martina (PD)
ministrowie bez teki:
Przypisy
↑ Enrico Letta si è dimesso . palazzochigi.it, 14 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (wł. ) .↑ Italian president asks Renzi to form government . bbc.co.uk, 17 lutego 2014. [dostęp 2014-02-17]. (ang. ) .↑ Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa . la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (wł. ) .↑ Italy's Renzi sworn in as prime minister . reuters.com, 22 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (ang. ) .↑ Governo, Renzi ottiene la fiducia al Senato . liberoquotidiano.it, 25 lutego 2014. [dostęp 2014-02-26]. (wł. ) .↑ Renzi alla Camera: abbiamo un'unica chance . corriere.it, 26 lutego 2014. [dostęp 2014-02-26]. (wł. ) .↑ Premier Matteo Renzi podał się do dymisji . onet.pl , 7 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-07].↑ a b Do czasu powołania nowego ministra pełniącym obowiązki był premier.
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
