|
Samson i Dalila (obraz Rembrandta)
Samson i Dalila – obraz holenderskiego malarza Rembrandta Harmenszoona van Rijn. Obraz sygnowany u dołu po lewej: RHL 1628 (Rembrandt Harmensz. Leydensis). Samson był jednym z ulubionych bohaterów Rembrandta. Przedstawiał go w różnych epizodach opisanych w Starym Testamencie, często interpretując je na swój indywidualny sposób. Namalował pięć scen z życia Samsona: najwcześniejszym i najmniejszym jest Samson i Dalila, następnie namalował Wesele Samsona, Samson grożący teściowi, Samson zdradzony przez Dalilę i Oślepienie Samsona. GenezaTemat obrazu został zaczerpnięty ze Starego Testamentu z Księgi Sędziów. Ilustruje finał historii Filistynki Dalili i zakochanego w niej mocarza Samsona. Dalila była wysłanniczką Filistynów. Miała dowiedzieć się, gdzie tkwi przyczyna niezwyciężonej siły Samsona, i wydać go jego wrogom. Po trzykrotnej próbie wyciągnięcia tajemnicy od zakochanego Samsona, w końcu Dalili udało się odkryć tajemnicę siły mężczyzny:
Opis obrazuRembrandt zilustrował moment, gdy Dalila obcina włosy Samsonowi śpiącemu jeszcze na jej kolanach. Jej głowa odwrócona ku wejściu do namiotu, w którym pojawiają się filistyńscy oprawcy. Jej twarz wyraża przerażenie, nie tyle czynem i zdradą, jakiej się dopuściła, ile groźnym wyglądem napastnika trzymającego nóż, gotowego do zadania ciosu. Zza zasłony wystaje głowa nadciągającego kolejnego Filistyna. W 1636 roku Rembrandt powrócił do tego samego wątku, ale ukazał go z jeszcze większym tragizmem i brutalnością. ProweniencjaObraz znajdował się w kolekcji Wilhelma II Hohenzollerna w Berlinie, dokąd trafił z Niderlandów prawdopodobnie w 1742 dzięki królowi Prus Fryderykowi II Wielkiemu. W 1906 został przekazany do Gemäldegalerie w Berlinie[1]. PrzypisyBibliografia
|
||||||||||||||||
