Sancho I Kolonizator
Sancho I (ur. 11 listopada 1154 w Coimbrze, zm. 26 marca 1211 tamże) – drugi król Portugalii, panujący w latach 1185–1211. Był synem Alfonsa I Zdobywcy i Mafaldy Sabaudzkiej. W 1191 r. odbił z rąk Maurów miasto Silves, jednak w wyniku rozpętania przez Kastylijczyków wojny na froncie północnym, stracił je z powrotem. Swój przydomek (o Povoador, port. Kolonizator, Repoblator) zawdzięcza szeroko zakrojonej akcji kolonizacyjnej. Zakładał nowe miasta i wsi, sprowadził do Portugalii kolonistów flamandzkich i burgundzkich. Swoją władze opierał na popieranej przez siebie klasie kupców. Był wielkim miłośnikiem sztuki. Sam napisał kilka tomów wierszy. Za państwowe pieniądze wysyłał młodych Portugalczyków na studia zagraniczne. Przodkowie
PotomstwoW 1175 poślubił Dulce Berenguer (1152–1198), córkę Ramona Berenguera IV, hrabiego Barcelony, i Petroneli, królowej Aragonii. Para miała:
Z Marią Aires (ok. 1180–?), miał dwoje dzieci:
Z Marią Pais Ribeira (Ribeirinha) (ok. 1170– przed 1258), miał:
Kontrola autorytatywna (osoba): |