Siarczan srebra(II)

Siarczan srebra(II) (nazwa Stocka: siarczan(VI) srebra(II)), AgSO₄ – nieorganiczny związek chemiczny z grupy siarczanów, sól kwasu siarkowego i srebra na II stopniu utlenienia.

Siarczan srebra(II) uzyskano w roku 1964 w postaci roztworu w kwasie siarkowym w wyniku rozpuszczania w tym kwasie tlenku srebra(II) (AgO) oraz poprzez elektrolizę nadchloranu srebra(I) (AgClO₄), również w kwasie siarkowym^[1].

Siarczan srebra(II) w postaci stałej otrzymany został po raz pierwszy w roku 2010 przez polsko-słoweński zespół kierowany przez Wojciecha Grochalę (Uniwersytet Warszawski). Opublikowano dwie metody syntezy^[2]:

1. Z heksafluoroantymonianu(V) srebra(II):

Ag(SbF₆)₂ + K₂SO₄ → AgSO₄↓ + 2KSbF₆

Reagenty zmieszano z zestalonym bezwodnym fluorowodorem w temp. −196 °C i ogrzano do temp. topnienia HF (−83 °C); pojawił się wówczas czarny osad AgSO₄.

2. Z fluorku srebra(II):

AgF₂ + H₂SO₄ → AgSO₄↓ + 2HF↑

Fluorek srebra(II) rozpuszczono w kwasie siarkowym w temp. −35 °C. Po ustąpieniu wydzielania fluorowodoru odsączono czarny osad AgSO₄. Uzyskany produkt był czystszy niż w metodzie 1.

Siarczan srebra(II) krystalizuje w układzie trójskośnym. Ze względu na konfigurację elektronową srebra(II) 4d⁹ wykazuje właściwości paramagnetyczne. W temperaturze >120 °C rozkłada się z wydzieleniem tlenu do pirosiarczanu srebra(I), a przy dalszym ogrzewaniu >250–370 °C do siarczanu srebra(I) z wydzieleniem trójtlenku siarki^[2]:

4AgSO₄ → 2Ag₂S₂O₇ + O₂↑ → 2Ag₂SO₄ + 2SO₃↑

We wszystkich istotnych właściwościach fizykochemicznych wykazuje znaczną odmienność w stosunku do pokrewnego bezwodnego siarczanu miedzi(II) (CuSO₄)^[2].