Sidney Wood
Sidney Burr Wood Jr. (ur. 1 listopada 1911 w Black Rock, zm. 10 stycznia 2009 w Palm Beach) – amerykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa. Wood był wynalazcą nawierzchni tenisowej Supreme Court, powszechnie stosowanej w imprezach halowych. Kariera tenisowaW turnieju wimbledońskim praworęczny Amerykanin debiutował jako 15-latek w 1927 roku. Największy sukces w karierze odniósł w 1931 roku, wygrywając grę pojedynczą na Wimbledonie. Do meczu finałowego nie doszło, ponieważ jego przeciwnik – Frank Shields – skręcił nogę w czasie meczu mikstowego i został wycofany z finału singla. Był to zarazem jedyny walkower w finale Wimbledonu w historii. W 1935 roku Wood awansował do finału na mistrzostwach USA (obecnie US Open), gdzie poniósł porażkę z Wilmerem Allisonem. Wood był również finalistą tego turnieju w grze podwójnej w 1942 roku, występując w parze z Tedem Schroederem. W decydującym meczu lepsi okazali się Gardnar Mulloy i Bill Talbert. W 1932 roku Wood osiągnął finał gry mieszanej podczas French Championships (obecnie French Open) wspólnie z Helen Wills Moody. Pokonali ich Betty Nuthall i Fred Perry. W latach 1930–1945 Wood klasyfikowany był w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego (w 1934 był wiceliderem), pięć razy także był w czołowej dziesiątce rankingu światowego The Daily Telegraph (1931 jako 6. tenisista, 1938 jako 5. zawodnik). W 1931 i 1934 roku był w składzie reprezentacji USA w Pucharze Davisa (bilans występów 5 zwycięstw i 6 porażek w singlu, 3 zwycięstwa w deblu). W 1934 roku brał udział w meczu przeciwko Australii, gdzie Amerykanom udało się odrobić stratę 0:2 po pierwszym dniu. Wood uległ Vivowi McGrathowi, a pokonał Jacka Crawforda. W meczu finałowym Pucharu Davisa przeciwko broniącym trofeum Brytyjczykom Wood przegrał z Bunnym Austinem i Fredem Perrym. W 1964 roku został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy. Finały w turniejach wielkoszlemowychGra pojedyncza (1–1)
Gra podwójna (0–1)
Gra mieszana (0–1)
Bibliografia
|