Skórzewo (województwo wielkopolskie)

Ten artykuł dotyczy wsi w województwie wielkopolskim. Zobacz też: inne miejscowości.

Skórzewo

wieś
Skórzewo – widok od zachodu i typowa, podmiejska zabudowa jednorodzinna
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	poznański
Gmina	Dopiewo
Sołectwo	Skórzewo[2]
Wysokość	43 m n.p.m.
Liczba ludności (2024)	8743[3]
Strefa numeracyjna	61
Kod pocztowy	60-185
Tablice rejestracyjne	PZ
SIMC	0582870
Położenie na mapie gminy Dopiewo Skórzewo
Położenie na mapie Polski Skórzewo
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Skórzewo
Położenie na mapie powiatu poznańskiego Skórzewo
52°23′29″N 16°47′27″E/52,391389 16,790833[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Skórzewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo. Graniczy z Poznaniem.

Przez Skórzewo przepływa Skórzyna, a swoje źródło posiada tu Plewianka^[4].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie poznańskim.

W latach 1400–1600 pojawiają się Gołuski i Skórzewo. W następnych 200 latach powstały folwarki: Gurowo, Pokrzywnica, Glinki, Polityka, Więckówko, Podłoziny, Podłozinki i Walerianowo. Przed rozbiorami głównymi ośrodkami osadnictwa były Konarzewo, Więckowice i Skórzewo. Dominowało Konarzewo. W XVI w. powstała tu parafia. W tym czasie wieś należała do Konarzewskich a od 1668 r. kolejno przechodziła w ręce: Ostaszewskich, Radomickich, Gurowskich, Działyńskich (tu w 1797 urodził się Tytus Działyński i tu zapoczątkował gromadzenie zbiorów bibliotecznych i pamiątek narodowych przeniesionych później do Kórnika), Dzieduszyckich i Czartoryskich. Do Konarzewa należały majątki i folwarki: Dopiewo, Dopiewiec, Glinki, Palędzie i Podłoziny o łącznym areale 2,5 tys. ha.
Drugim ośrodkiem były Więckowice; w skład tego majątku wchodziły: Drwęsa, Działy i Więckówko. Od XVIII w. kolejno władali nim: Zbijewscy, Bielińscy, Drwęscy, Turno, Mycielscy, Breza (ród, z którego wywodzi się pisarz Tadeusz Breza). Trzeci ośrodek – Skórzewo, z kościołem parafialnym, od XIV w. posiadali Drogosławice herbu Habdank, w XV w. – Skórzewscy (wówczas przy Skórzewie powstała nowa osada, tzw. Małe Skórzewo lub Skórzewko, która w XIX w. połączyła się przestrzennie z tzw. Wielkim Skórzewem), Zakrzewscy, Chłapowscy, Waligórscy, a po I wojnie światowej – Obrębowicze. W latach 1910–1929 proboszczem był tu ks. Stanisław Kozierowski, współorganizator powstania wielkopolskiego, jeden z założycieli Uniwersytetu Poznańskiego. W okresie zaborów tylko 3 majątki przeszły w ręce Niemców: Dąbrówka ze Zborowem, Trzcielin oraz Polityka.

W chwili obecnej mocno rozbudowana wieś z zanikającym rolnictwem indywidualnym, ze względu na sąsiedztwo Poznania nabiera charakteru wyłącznie mieszkalnego, aczkolwiek rozwija się tu też rzemiosło i drobny przemysł. Wieś jest dziś jedną z większych w Polsce pod względem populacji^[5].

20 września 2018 na miejscowym cmentarzu arcybiskup Stanisław Gądecki odsłonił pomnik Dzieciom Nienarodzonym: Utraconym i Niechcianym^[6].

Na terenie Skórzewa znajduje się zabytkowy park podworski. Są też dwie szkoły podstawowe, ośrodek zdrowia, cmentarz oraz Galeria Mallwowa^[7].

Na terenie Skórzewa znajduje się zabytkowy kościół pod wezwaniem św. Marcina i Wincentego.

W miejscowości znajduje się również Sala Królestwa trzech poznańskich zborów Świadków Jehowy^[8].

 Z tym tematem związana jest kategoria: ‎‎Ludzie związani ze Skórzewem (województwo wielkopolskie)‎.

• Skórzewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 705 .