Slavín (mauzoleum)

Slavín

Państwo	Czechy
Miejscowość	Praga
Adres	Wyszehrad Praha 2
Typ cmentarza	mauzoleum
Stan cmentarza	czynny
Liczba pochówków	54
Data otwarcia	1893
Data ostatniego pochówku	2006
Położenie na mapie Pragi Slavín
Położenie na mapie Czech Slavín
50°03′53,10″N 14°25′08,01″E/50,064750 14,418892
Multimedia w Wikimedia Commons

Slavín – mauzoleum położone w Pradze, we wschodniej części Cmentarza Wyszehradzkiego. Pod koniec XIX wieku powstała idea budowy panteonu, miejsca będącego zespołem połączonych grobowców, przeznaczonych do pochówków wybitnych osobistości czeskiej kultury, sztuki, nauki i techniki.

Fundatorami budowy byli burmistrz Smíchova Petr Fischer i rektor parafii wyszehradzkiej, Mikuláš Karlach. Przekazali mauzoleum patriotycznemu stowarzyszeniu Svatobor, które miało nim zarządzać. Architekt Antonin Wiehl przedstawił dwa projekty, z których projekt kaplicy został natychmiast odrzucony. Wybrano wersję zespołu monumentalnych grobowców oraz arkad z katakumbami. Obiekt powstał w latach 1889–1893 we wschodniej części Cmentarza Wyszehradzkiego, w formie neorenesansowych arkad i grobowców, które ozdobiono rzeźbami dłuta Josefa Maudera. Pierwszy pogrzeb miał miejsce osiem lat po zakończeniu budowy, w 1901 spoczął tu poeta Julius Zeyer. W 1929 przeprowadzono pierwszą przebudowę i remont, pracami kierował Josef Fanta.

Zmarły w 1976 aktor Eduard Kohout został pochowany w Slavínie wbrew swojej ostatniej woli, natomiast ciało Jana Nerudy, które zostało ekshumowane do mauzoleum, po protestach krewnych ponownie pochowano w rodzinnym grobie.

• Zdeněk Wirth: Antonín Wiehl a česká renesance. Praha: Jan Štenc, 1921, s. 21–27.
• Petra Kernová: Sochař Josef Mauder (1854–1920). Olomouc: 2011, s. 23–24. – praca dyplomowa z Uniwersytetu Palackého w Ołomuńcu (Wydział Filozoficzny, Katedra Sztuk Pięknych, dr Alena Kavčáková)
• Václav Liška: Slavín. Zpráva o rekonstrukci. Praha: Svatobor, 2006. ISBN 80-86946-07-X. Brak numerów stron w książce