Sonny Bill Williams (ur. 3 sierpnia1985 w Auckland[5]) – nowozelandzki gracz rugby (w odbu odmianach) i bokser. Jest zaledwie drugim zawodnikiem, który reprezentował Nową Zelandię na poziomie międzynarodowym najpierw w rugby league, a następnie w rugby union. W rugby league występuje najczęściej na pozycji wspieracza młyna, zaś w rugby union przeważnie jako środkowego ataku. Znany jest przede wszystkim z umiejętności oddawania piłki „na kontakcie” (w czasie bycia szarżowanym)[6] oraz atakowania barkiem podczas swojej kariery w rugby league[7][8].
Rugby
Profesjonalną karierę w rugby league rozpoczynał w 2004 roku w klubie australijskiejNRL, Canterbury-Bankstown Bulldogs. Po zaledwie pięciu meczach w pierwszym zespole otrzymał powołanie do reprezentacji Nowej Zelandii[9] (został wówczas najmłodszym reprezentantem kraju wśród zawodników przedniej formacji (forwards)[4]. W swoim debiutanckim sezonie NRL z Buldogami wywalczył tytuł mistrzowski, choć w większości spotkań pojawiał się na boisku z ławki rezerwowych[9]. Był wówczas najmłodszym zawodnikiem Canterbury, który podpisał profesjonalny kontrakt z klubem, jak również najmłodszym w historii zespołu, który zagrał w finale[8].
W 2008 roku w budzących kontrowersje okolicznościach przeniósł się do francuskiego klubu rugby union RC Toulonnais[8][10]. W 2010 roku Williams podpisał umowę z New Zealand Rugby Union, na mocy której zagwarantowano mu miejsce w składzie All Blacks podczas Pucharu Świata w 2011 roku. W związku z tym zawodnik powrócił do Nowej Zelandii, by w sezonie 2010 rozpocząć grę w zespole Canterbury z National Provincial Championship. W 2011 roku został wybrany do Crusaders grających w elitarnych rozgrywkach Super Rugby. Dotarł z nimi do finału, gdzie jednak Crusaders ulegli Queensland Reds[8].
W barwach nowozelandzkiej drużyny narodowej w odmianie piętnastoosobowej zadebiutował 6 listopada 2010 roku w rozgrywanym na stadionie Twickenham pojedynku z reprezentacją Anglii. Rok później z zespołem All Blacks wywalczył złoty medal Pucharu Świata[11].
W 2012 roku w Super Rugby występował w drużynie Chiefs[12], z którą zajął pierwsze miejsce[13]. Po zakończeniu sezonu podpisał obowiązujący do końca roku kontrakt z japońskim Panasonic Wild Knights[14].
Pod koniec 2012 roku Williams ponownie zmienił odmianę rugby, ogłaszając swój powrót do NRL, do Sydney Roosters[15]. Również i tym razem w swoim pierwszym sezonie w nowej drużynie zdołał wywalczyć mistrzostwo ligi[8]. Wobec zgłoszenia przez Williamsa chęci uczestniczenia w Pucharze Świata, został on włączony do 24-osobowego Kiwis[16]. Tam reprezentacja Nowej Zelandii dotarła do finału, w którym jednak wysoko uległa australijskim Kangaroos[17][18]. Tym samym nie zdołał wywalczyć tytułu mistrzowskiego w obu odmianach rugby, co byłoby pierwszym takim wyczynem w historii[18]. Dwa dni przed meczem finałowym Rugby League International Federation uhonorowała SBW tytułem zawodnika roku 2013 (2013 RLIF Player of the Year). Był to pierwszy przypadek, kiedy tę ustanowioną w 2008 roku nagrodę otrzymał gracz spoza Australii[19]. Niemniej w grudniu 2013 roku ogłosił, że od sezonu 2015 ponownie będzie występował w odmianie 15-osobowej[20]. W czerwcu 2014 roku ogłoszono natomiast podpisanie porozumienia pomiędzy Counties Manukau Rugby Union a Williamsem w sprawie jego występów w sezonach 2015 i 2016[21]
W sezonie 2014 Williams wraz z Roosters dotarł do przedostatniej rundy fazy pucharowej, gdzie odpadł w starciu z późniejszymi mistrzami, South Sydney Rabbitohs[22][23]. W międzyczasie SBW zaliczył swój 100. mecz w NRL[24]. W związku z przedwczesnym zakończeniem sezonu w league, zawodnik już kilka dni po ostatnim meczu Roosters dołączył do nowozelandzkiego zespołu union, Counties Manukau[25]. Zadebiutował w rozgrywkach ITM Cup w przedostatniej kolejce sezonu, która odbyła się ledwie 12 dni po meczu Rabbitohs – Roosters[25][2]. Jednocześnie nie wykluczył późniejszych występów w barwach Kogutów w odmianie 13-osobowej[23].
Sonny Bill znalazł się w składzie nowozelandzkich Chiefs na sezon 2015 Super Rugby[20].
Boks
W 2009 roku rozpoczął także karierę bokserską w wadze ciężkiej[4] – wszystkie sześć dotychczasowych pojedynków zakończyło się jego zwycięstwem (trzy przez nokaut)[26].
W październiku 2013 roku SBW przyznał, że nie zamierza toczyć żadnych walk przez kolejne trzy lata[27].
31 stycznia 2015 pokonał jednogłośnie na punkty na gali w Sydney rodaka Chauncy'ego Wellivera (55-11-5)[28].
Lista walk zawodowych
Statystyka stoczonych walk zawodowych
Zwycięstw: 7 (KO – nokautów: 3, walk zakończonych na punkty: 4) Przegranych: 0 (KO – nokautów: 0, walk zakończonych na punkty: 0) Remisów: 0