Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Sopwith Tabloid

Sopwith Tabloid
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Sopwith Aviation Company

Typ

sportowy, rozpoznawczy

Konstrukcja

drewniana kryta płótnem

Załoga

1

Historia
Data oblotu

listopad 1913

Dane techniczne
Napęd

1 × Gnôme Monosoupape 9-cylindrowy rotacyjny

Moc

100 KM (75 kW)

Wymiary
Rozpiętość

7,77 m

Długość

7,02 m

Wysokość

3,05 m

Powierzchnia nośna

22,39 m²

Masa
Startowa

717 kg

Osiągi
Prędkość maks.

148 km/h

Prędkość wznoszenia

5,5 m/s

Pułap

4600 m

Zasięg

510 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × karabin maszynowy Lewis kal. 7,7 mm (.303)
2 × 9 kg bomba
Użytkownicy
 Wielka Brytania: RFC i RNAS

Sopwith Tabloidbrytyjski jednomiejscowy dwupłatowy samolot sportowy, jeden z pierwszych zbudowanych przez wytwórnię lotniczą Sopwith Aviation Company. Nazwa Tabloid pochodzi od małego formatu gazety i miała zaznaczyć małe wymiary samolotu. Pojawienie się maszyny wzbudziło dużą sensację ze względu na jej dużą zwrotność i doskonałe parametry lotne w porównaniu z ówcześnie popularnymi samolotami jednopłatowymi. W okresie I wojny światowej wykorzystywany jako szybki samolot rozpoznawczy oraz w misjach bombowych.

Historia

Pierwsza wersja samolotu Sopwith Tabloid została oblatana w listopadzie 1913 roku. Był to dwumiejscowy samolot sportowy z siedzeniami umieszczonymi obok siebie. Płaty nie posiadały lotek, ale wyginane elastyczne końcówki krawędzi spływu. Pierwsza wersja maszyny była napędzana silnikiem rotacyjnym Gnôme Monosoupape o mocy 80 KM (60 kW) i podczas testów w locie, pilotowana przez Harry'ego Hawkera osiągnęła prędkość 148 km/h z pasażerem na pokładzie, a wzbicie się na pułap 366 metrów (1200 stóp) zajmowało tylko minutę.

20 kwietnia 1914 roku specjalnie przebudowany samolot Tabloid nazwany Schneider, wyposażony w pływaki i mocniejszy silnik Gnôme Monosoupape o mocy 100 KM (75 kW) wygrał zmagania wodnosamolotów o Puchar Schneidera(inne języki) w Monako.

Jednomiejscowa wersja samolotu Sopwith Tabloid z silnikiem o mocy 100 KM (75 kW) weszła do produkcji w 1914 roku i 36 egzemplarzy trafiło na wyposażenie Royal Flying Corps i Royal Naval Air Service. W momencie wybuchu I wojny światowej maszyny te zostały przerzucone do Francji i używane jako szybkie samoloty rozpoznawcze. Niektóre samoloty wyposażono w zainstalowany na górnym płacie karabin maszynowy Lewis kalibru .303 cala (7,7 mm) strzelający ponad płaszczyzną śmigła, inne zaś w taki sam karabin na kadłubie strzelający przez śmigło. Ze względu na brak synchronizatorów konieczne było instalowanie na łopatach śmigieł stalowych blach i klinów odbijających własne pociski.

Sporadycznie Sopwith Tabloid był wykorzystywany także jako bombowiec przenosząc dwie bomby o masie 9 kg. Pierwsze naloty na pozycje niemieckie rozpoczęto 22 września 1914. Najsłynniejszą misją bombową Tabloidów był nalot z dnia 8 października 1914 roku dwóch należących do RNAS maszyn na hangary niemieckich Zeppelinów w Kolonii i Düsseldorfie. W Kolonii nie doszło do lokalizacji celów dlatego zbombardowano stację kolejową, natomiast w Düsseldorfie z pułapu 200 metrów zostały zrzucone dwie bomby, które zniszczyły sterowiec Zeppelin Z.IX.

W międzyczasie podjęto próby zbudowania na podstawie wodnosamolotu Schneider, operującego z okrętów Royal Navy takich jak HMS Engadine, HMS Ben-my-Chree czy HMS Rivierra, samolotu morskiego, ale bez sukcesu. Modyfikacje maszyny, w tym wymiana silnika na mocniejszy 110 konny Clerget doprowadziły do powstania innej, tym razem udanej konstrukcji hydroplanu Sopwith Baby, który wkrótce został wprowadzony do służby.

Samoloty Sopwith Tabloid zostały wycofane z uzbrojenia na początku 1915 roku.

Opis konstrukcji

Sopwith Tabloid był samolotem konstrukcji drewnianej krytej płótnem i blachą stalową. W kadłubie o przekroju prostokątnym znajdowała się jedna kabina pilota, umieszczona za płatem górnym. Przednią część kadłuba, zabudowano blachą stalową w postaci opływowej, ostro zakończonej osłony silnika rotacyjnego. Na końcu kadłuba znajdował się mały trójkątny statecznik pionowy z owalnym sterem kierunku. Stery wysokości o owalnym obrysie zainstalowano w przedniej części ogona na wysokości statecznika pionowego. Skrzydła o obrysie prostokątnym, oba płaty o tej samej rozpiętości, wzmocnione podwójnymi prostymi zastrzałami oraz odciągami stalowymi. Podwozie główne miało postać dwóch dużych kół zainstalowanych do kadłuba, wraz z długimi płozami wychodzącymi poza obrys śmigła i chroniącymi je przed uderzeniem w ziemię. Pod ogonem znajdowała się płoza.

Linki zewnętrzne

Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya