Sowiecka Formuła 1
Sowiecka Formuła 1 – mistrzostwa Formuły 1 organizowane w ZSRR sporadycznie między 1960 a 1976 rokiem. W 1960 roku po raz pierwszy Centralny Automobilklub ZSRR wprowadził klasyfikację samochodów wyścigowych wzorowaną na międzynarodowej. Formuła 1 początkowo obejmowała samochody o pojemności silnika do 2500 cm³[1]. W 1963 roku ograniczono pojemność silników do 1500 cm³, jak w ówczesnej międzynarodowej Formule 1[1]. Chociaż mistrzostwa nie były zaaprobowane przez CSI, to podobnie jak w Południowoafrykańskiej oraz Brytyjskiej Formule 1, przepisy były podobne do tych narzucanych przez CSI. Mimo tego, w serii jeździły tylko trzy modele zbliżone specyfikacjami do samochodów Formuły 1: ChADI-8, MADI-01 i Moskwicz G5. ZSRR, organizując mistrzostwa, chciał pokazać wyższość świata socjalistycznego nad kapitalistycznym w dziedzinie sportów motorowych. Ten cel nie został osiągnięty. Gdy w 1970 roku Jurij Andriejew wygrał mistrzostwa włoskim samochodem Formuły 3 De Sanctis wyposażonym w silnik Ford Cosworth, wśród władz radzieckich nastąpiła panika[potrzebny przypis]. Chęć pokazania wyższości konstrukcji socjalistycznych była tak silna, że rząd wprowadził bardzo wysokie opłaty, jakie kierowca musiał złożyć, gdy korzystał z nadwozia bądź silnika wyprodukowanego poza blokiem sowieckim. W 1968 roku w miejsce Formuły 1 rozegrano mistrzostwa Formuły 5[2]. Pod koniec swojego istnienia seria zmieniła się w typ Formuły Libre, jako że pojawiły się tu samochody, które nie spełniały wymagań popularniejszych: Radzieckiej Formuły 3 i Formuły Wostok, na przykład ZiŁ-112S z silnikiem o pojemności 7 litrów. W 1977 roku w radzieckiej klasyfikacji samochodów wyścigowych zaprzestano wyróżniać Formułę 1[1]. Mistrzowie
PrzypisyBibliografia
Linki zewnętrzne
|