Stanisław Michocki

Stanisław Michocki

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	21 października 1893 Wiśniowczyk
Data i miejsce śmierci	27 sierpnia 1942 Auschwitz-Birkenau
Przebieg służby
Lata służby	1914–1939
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	3 pułk piechoty LP II Korpus Polski w Rosji 2 Pułk Strzelców Polskich Oddział V SG 11 Pułk Piechoty 9 Pułk Piechoty Legionów
Stanowiska	d-ca plutonu d-ca Szkoły Podoficerskiej dowódca batalionu obwodowy komendant PW kwatermistrz pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Michocki (ur. 21 października 1893 w Wiśniowczyku, zm. 27 sierpnia 1942 w Auschwitz-Birkenau) – żołnierz Legionów Polskich, armii rosyjskiej i major piechoty Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i kampanii wrześniowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Jana, urzędnika, i Magdaleny z Miśków^[1]. Do gimnazjum uczęszczał w Buczaczu i Trembowli (ukończone w 1914). Od 6 sierpnia 1914 służył w Legionach Polskich jako żołnierz 3 pułku piechoty. Szczególnie odznaczył się 30 sierpnia 1916 w walce pod Rudką Miryńską, gdzie „przeprowadził atak plutonu zakończony zdobyciem okopów rosyjskich. Za czyn ten otrzymał Order Virtuti Militari”^[1]. Od 15 lutego 1918 w II Korpusie Polskim w Rosji. Od 15 sierpnia 1918 do 10 stycznia 1920 w szeregach 2 pułku strzelców, gdzie został mianowany dowódcą Szkoły Podoficerskiej^[2].

Wrócił do Polski w maju 1920. Został przydzielony do Oddziału V Sztabu Generalnego. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 18. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3][4]. W kwietniu tego roku został przeniesiony z 3 pułku piechoty Legionów w Jarosławiu do 11 pułk piechoty w Tarnowskich Górach na stanowisko dowódcy III batalionu^[5][6]. W marcu 1931 został przesunięty ze stanowiska dowódcy batalionu na stanowisko obwodowego komendanta Przysposobienia Wojskowego^[7][8]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do 10 pułku piechoty w Łowiczu na stanowisko dowódcy III batalionu detaszowanego w Skierniewicach^[9]. Od 20 października 1937 II zastępca dowódcy (kwatermistrz) 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu^[10].

Walczył w kampanii wrześniowej. Brał też udział w działaniach ruchu oporu podczas okupacji niemieckiej za co został aresztowany przez gestapo i zamordowany w obozie Auschwitz-Birkenau.

Stanisław Michocki w 1922 ożenił się z Haliną Piorunowską, z którą miał dwóch synów: Janusza (ur. 1923) i Jacka (ur. 1932)^[1]

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7377^[1][11][12]
• Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)^[13][1]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1938)^[14][1]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[15]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Czesław Czajkowski: Zarys historii wojennej 3-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Eugeniusz Quirini: 3 Pułk Piechoty Legionów. W dwudziestą rocznicę 1914 – 30 IX – 1934. Jarosław: Zarząd Główny „Koła Trzeciaków” w Warszawie, 1934.
• Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914–1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.