Stanisław Pawlusiak (ur. 30 kwietnia 1958 w Wilkowicach) – polski skoczek narciarski, reprezentant Polski. Dwukrotny medalista mistrzostw Polski. Wziął udział w premierowym sezonie Pucharze Świata. Syn Józefa i Heleny Pawlusiaków, brat Tadeusza, Anny, Józefa i Piotra. Mistrz Sportu.
Przebieg kariery
W lutym 1976 wystąpił na mistrzostwach Europy juniorów w Libercu, gdzie zajął 19. miejsce[1].
Pawlusiak w sezonie 1978/79 wystartował w Turnieju Czterech Skoczni, zajmując ostatecznie 26. miejsce[2].
Rok później w TCS uplasował się na 49. miejscu[3]. Wkrótce potem ustanowił rekord skoczni w Harrachovie (118 m). Podczas zawodów Pucharu Świata w Zakopanem był na 5., najwyższym w karierze, miejscu[4]. Oddał skoki na 111 m i 110 m[1]. W Saint-Nizier był 14. i 7.[4] Wystąpił też na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid. Na skoczni normalnej zajął 40. miejsce, a na dużej 43.[5] W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1979/1980 znalazł się na 42. miejscu z dorobkiem 22 punktów[6]. Podczas mistrzostw Polski na skoczni dużej zdobył złoty medal, a na normalnej – brązowy[7].
W 1982 skakał w MŚ w Oslo. W konkursie drużynowym reprezentacja Polski w składzie Piotr Fijas, Pawlusiak, Bogdan Zwijacz była 14.[8] Potem zakończył karierę z powodu astygmatyzmu oka[9]. Obecnie mieszka w Wilkowicach, gdzie prowadzi zakład wulkanizacyjny[9][10].
Osiągnięcia
Mistrzostwa Europy juniorów
| Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
| 19.
|
29 lutego
|
1976
|
 Liberec
|
Ještěd
|
ind.
|
73,0 m
|
69,5 m
|
177,7 pkt
|
69,0 pkt
|
Toni Innauer
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Mistrzostwa Polski
- złoty medal: 1980 (K-90)[7]
- brązowy medal: 1980 (K-70)[7].
Przypisy
Linki zewnętrzne
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
