Stanisław Zimoch

Stanisław Zimoch

Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1926 Złoczew
Data śmierci	20 lipca 2006
Przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa
Okres	od 23 lutego 1990 do 23 lutego 1994
Następca	Adam Strzembosz
Odznaczenia

Stanisław Zimoch (ur. 15 grudnia 1926 w Złoczewie, zm. 20 lipca 2006) – polski prawnik i sędzia, przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa w latach 1990–1994.

Syn Tomasza^[1]. W 1954 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego uzyskując tytuł magistra prawa. W 1978 uzyskał na UŁ stopień naukowy doktora nauk prawnych. Należał do Stronnictwa Demokratycznego.

W 1959 został aplikantem sądowym, w 1961 zdał egzamin sędziowski z wyróżnieniem. Po odbyciu asesury w 1964 uchwałą Rady Państwa został powołany na sędziego Sądu Powiatowego dla miasta Łodzi w Łodzi, w 1968 był wiceprezesem tego Sądu, a od 1971 sędzią sądu wojewódzkiego w Łodzi dla miasta Łodzi w Łodzi. W 1968 odznaczony odznaką honorową Rady Narodowej miasta Łodzi. W kwietniu 1980 został sekretarzem wojewódzkiego oddziału Związku Prawników Polskich. Współtworzył projekty dotyczące utworzenia Krajowej Rady Sądownictwa i był jej pierwszym przewodniczącym (od 23 lutego 1990 roku do 23 lutego 1994)^[2]. Był pierwszym prezesem Sądu Apelacyjnego w Łodzi. W 1996 przeszedł na emeryturę, w 1998 został sędzia w stanie spoczynku.

Był żonaty z Ireną (1926–2006). Ich synem jest Tomasz Zimoch, dziennikarz i polityk, członek Krajowej Rady Sądownictwa od 2023.

Pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi, w części katolickiej.

Został odznaczony Krzyżem Oficerskim (1989)^[3] i Komandorskim (1996)^[1] Orderu Odrodzenia Polski. W 2010 odznaczony pośmiertnie Medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae”.

• Wspomnienie o Stanisławie Zimochu - Przewodniczącym Krajowej Rady Sądownictwa w latach 1990-1994