Stefan ZameckiStefan Zamecki (ur. 28 września 1936 w Warszawie, zm. 26 lutego 2022 tamże[1]) – polski historyk nauki. ŻyciorysSyn Józefa i Ludwiki. Ukończył studia na Wydziale Chemii (1960) i na Wydziale Filozofii i Socjologii (1964) Uniwersytetu Warszawskiego, specjalizując się z chemii fizycznej u prof. Wojciecha Świętosławskiego i filozofii nauki u prof. Władysława Krajewskiego. Doktorat z nauk humanistycznych uzyskał u prof. Eugeniusza Geblewicza (1974) w Instytucie Historii Nauki PAN w Warszawie, przedstawiając rozprawę „Koncepcja nauki w szkole lwowsko-warszawskiej” (Wrocław, Ossolineum, 1977); habilitację z nauk humanistycznych uzyskał (1980, data kolokwium, stopień naukowy w 1982) w Instytucie Historii Nauki PAN w Warszawie przedstawiając rozprawę „Wkład Wojciecha Świętosławskiego (1881–1968) do chemii fizycznej” (Wrocław, Ossolineum, 1981). Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1993 roku[2] na podstawie dwóch książek „Pojęcie odkrycia naukowego a historia dziedziny nauki” (Wrocław 1988 Ossolineum) oraz „Problemy klasyfikowania pierwiastków chemicznych w XIX wieku. Studium historyczno-metodologiczne” (Warszawa, IHN PAN, 1992)[3]. Był autorem kilkuset prac naukowych z szeroko pojmowanego naukoznawstwa, w tym historii dziedziny nauka (zwłaszcza historii subdziedziny chemia) oraz historia subdziedziny filozofia nauki. Był redaktorem naczelnym „Kwartalnika Historii Nauki i Techniki” oraz serii wydawniczej „Monografie z Dziejów Nauki i Techniki”, członkiem redakcji periodyków: „Zagadnienia Naukoznawstwa” i „Nauka Polska”, członkiem Komitetu Naukoznawstwa przy Wydziale I PAN, członkiem Rady Naukowej PAN. Publikacje
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|