Stefania Pawlak
Stefania Pawlak (ur. 16 października 1908 r. w Trześni[1], zm. 7 maja 2002 r. w Mielcu[1]) – polska nauczycielka, działaczka społeczna, związana z miastem Łęczna. ŻyciorysStefania Pawlak urodziła się jako córka rolników Józefa i Antoniny. Od dzieciństwa marzyła o zawodzie nauczycielki. W 1929 ukończyła żeńskie seminarium nauczycielskie[2]. Rozpoczęła pracę jako nauczycielka w Rzeczycy Księżej, gdzie pracowała do 1935 r. W 1935 r. uległa wypadkowi, upadając z ruszającego pociągu, jej obie nogi uległy zmiażdżeniu[1]. Po wypadku zrezygnowała z przyznanej jej renty chorobowej i kontynuowała pracę w zawodzie nauczyciela. W 1936 r. rozpoczęła pracę nauczycielki w szkole w Łęcznej i kontynuowała ją również w trakcie II wojny światowej, m.in. prowadząc naukę na tajnych kompletach. W czasie wojny angażowała się w pisanie listów do więźniów obozów na prośbę rodzin uwięzionych, przewoziła paczki do przetrzymywanych w więzieniu na lubelskim zamku. W 1950 r. została powołana na stanowisko kierownika szkoły podstawowej w Łęcznej, które piastowała aż do przejścia na emeryturę w 1974 r. Dzięki jej staraniom rozbudowano budynek szkoły podstawowej o nowe skrzydło, zainicjowała również budowę szkoły "Tysiąclatki". W 1975 r. założyła Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Łęczyńskiej, którego została pierwszym prezesem. Kierowała jego pracami do 1981 r.[3][2] Autorka opracowań na temat historii, zwyczajach, przemysłu i spółdzielczości w Łęcznej. Jak mówiła sama o sobie, spisała wszystkie tajemnice tego miasta[4]. Autorka fotografii pokazujących historyczne przemiany miasta. Prywatną kolekcję obiektów historycznych związanych z miastem przekazała na potrzeby Muzeum Regionalnego w Łęcznej. W Łęcznej nazywana była Panią Kierowniczką[5]. W 1981 wyjechała z Łęcznej i przeprowadziła się do swoich rodzinnych stron w powiecie mieleckim. Zmarła 7 maja 2002 r. w wieku 93 lat w Mielcu. Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Chorzelowie[1]. Jej imieniem nazwano jedną z ulic w Łęcznej[6]. OdznaczeniaPrzypisy
Bibliografia
|