|
| Państwo
|
 Liechtenstein
|
| Data i miejsce urodzenia
|
15 lutego 1990
Vaduz
|
| Wzrost
|
167 cm
|
| Gra
|
praworęczna, oburęczny backhand
|
| Status profesjonalny
|
2006
|
| Zakończenie kariery
|
sierpień 2016
|
| Trener
|
Stefan Lochbihler
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
0 WTA, 12 ITF
|
| Najwyżej w rankingu
|
137 (24 lutego 2014)
|
| Australian Open
|
1Q (2013–2016)
|
| Roland Garros
|
3Q (2013)
|
| Wimbledon
|
3Q (2014)
|
| US Open
|
2Q (2012, 2014)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
2 WTA, 11 ITF
|
| Najwyżej w rankingu
|
69 (22 lutego 2016)
|
| Australian Open
|
2R (2016)
|
| Roland Garros
|
1R (2016)
|
| Wimbledon
|
1R (2015)
|
| US Open
|
1R (2014)
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
Stephanie Vogt (ur. 15 lutego 1990 w Vaduz) – liechtensteińska tenisistka, reprezentantka kraju w Pucharze Federacji, multimedalistka igrzysk małych państw Europy, olimpijka.
Kariera tenisowa
W karierze wygrała dwanaście turniejów singlowych i jedenaście deblowych rangi ITF. Najwyższe – 137. miejsce w rankingu gry pojedynczej osiągnęła 24 lutego 2014. Najwyższą pozycję w rankingu gry podwójnej (69. miejsce) osiągnęła podczas notowania dnia 22 lutego 2016. Vogt to aktualnie najwyżej klasyfikowana w rankingu WTA zawodniczka z Liechtensteinu.
W październiku 2013 zwyciężyła w swoim pierwszym turnieju WTA Tour – w Luksemburgu, gdzie występowała razem z Yaniną Wickmayer, pokonały w meczu mistrzowskim parę Kristina Barrois–Laura Thorpe wynikiem 7:6(2), 6:4.
W lipcu 2015 po raz drugi w karierze odniosła triumf w deblowych zawodach cyklu WTA Tour – w Bad Gastein razem z Danką Kovinić wygrały 4:6, 6:4, 10–3 nad parą Lara Arruabarrena–Lucie Hradecká.
Występy na igrzyskach małych państw Europy
W zawodach tenisowych podczas igrzysk małych państw Europy zdobyła dziesięć medali: siedem złotych oraz trzy srebrne. Pierwsze miejsca osiągała w konkurencjach gry pojedynczej (2007[1], 2011[2], 2013[3]), gry podwójnej (2011[4], 2013[5]) oraz gry mieszanej (2011[6], 2013[7]). Srebro zdobywała w singlu (2005, 2007[8]) oraz deblu (2005).
Występy w igrzyskach olimpijskich
W 2008 roku otrzymała dziką kartę na turniej gry pojedynczej podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie. Nie mogła jednak wystartować w zawodach z powodu kontuzji[9][10]. Jej miejsce zajęła Tamarine Tanasugarn[11].
18 kwietnia 2012 roku podane zostały tenisistki, które otrzymały dzikie karty do turnieju olimpijskiego w 2012 roku. Wśród nich znalazła się także Vogt jako przedstawicielka „niewielkiego kraju”[9][10]. Zawodniczka została wybrana chorążym swojej reprezentacji[12]. Wystąpiła jedynie w rywalizacji gry pojedynczej. W pierwszym meczu uległa Anie Tatiszwili 2:6, 0:6, ostatecznie zajmując 33–64. pozycję[13].
Finały turniejów WTA
Gra podwójna 2 (2-0)
Wygrane turnieje rangi ITF
| turnieje z pulą nagród 100 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 75 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 50 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 25 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 15 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 10 000 $
|
Gra pojedyncza
|
|
Data
|
Turniej
|
($) |
Naw.
|
Finalistka
|
Wynik
|
| 1. |
24/06/2007
|
 Davos
|
10 000 |
ziemna
|
 Jessica Moore
|
6:4, 4:6, 6:3
|
| 2. |
04/05/2008
|
 Makarska
|
50 000 |
ziemna
|
 Anastasija Piwowarowa
|
6:2, 6:3
|
| 3. |
29/05/2010
|
 Velenje
|
10 000 |
ziemna
|
 Pavla Šmídová
|
6:1, 6:2
|
| 4. |
29/05/2010
|
 Kair
|
25 000 |
ziemna
|
Maša Zec Peškirič
|
6:1, 6:3
|
| 5. |
11/09/2011
|
 Alphen aan den Rijn
|
25 000 |
ziemna
|
 Katarzyna Piter
|
6:2, 6:4
|
| 6. |
10/03/2013
|
 Sutton
|
10 000 |
twarda
|
 Carina Witthöft
|
3:6, 6:4, 6:3
|
| 7. |
17/03/2013
|
Bath
|
15 000 |
twarda
|
 An-Sophie Mestach
|
7:6(3), 6:3
|
| 8. |
13/07/2013
|
 Biarritz
|
100 000 |
ziemna
|
 Anna Schmiedlová
|
1:6, 6:3, 6:2
|
| 9. |
15/09/2013
|
 Podgorica
|
25 000 |
ziemna
|
 Anett Kontaveit
|
6:4, 6:3
|
| 10. |
16/02/2014
|
 São Paulo
|
25 000 |
ziemna
|
Marina Mielnikowa
|
6:1, 6:4
|
| 11. |
14/11/2014
|
Bath
|
25 000 |
twarda
|
 Alberta Brianti
|
6:3, 7:6(3)
|
| 12. |
06/06/2015
|
Brescia
|
50 000 |
ziemna
|
 Andrea Gámiz
|
7:6(3), 6:4
|
Przypisy
- ↑ Women's Singles. Monaco 2007, 2007. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
- ↑ Women's Singles. LieGames 2011, 2011-05-30. [dostęp 2012-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-15)]. (ang.).
- ↑ Tennis: Women's singles. luxembourg2013.lu, 2013-06-01. [dostęp 2013-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-17)]. (ang.).
- ↑ Women's Doubles. LieGames 2011, 2011-05-30. [dostęp 2012-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-15)]. (ang.).
- ↑ Tennis: Women's doubles. luxembourg2013.lu, 2013-05-31. [dostęp 2013-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-17)]. (ang.).
- ↑ Mixed doubles. LieGames 2011, 2011-05-30. [dostęp 2012-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-15)]. (ang.).
- ↑ Tennis: Mixed doubles. luxembourg2013.lu, 2013-05-31. [dostęp 2013-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-17)]. (ang.).
- ↑ Women's doubles. Monaco 2007, 2007. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
- ↑ a b ITF gives first two Olympics wildcards. [w:] Tennis [on-line]. indiansportsnews.com, 2012-04-19. [dostęp 2012-04-25]. (ang.).
- ↑ a b The Associated Press: First entrants set for Games tennis. espn.go.com, 2012-04-18. [dostęp 2012-04-25]. (ang.).
- ↑ Injury forces Vogt and Chela out of Beijing 2008. en.beijing2008.cn, 2008-07-29. [dostęp 2012-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-02)]. (ang.).
- ↑ Michael Zanghellini: Steffi Vogt Fahnenträgerin. [w:] Olympiateamtreffen [on-line]. losv.li, 2012-07-05. [dostęp 2013-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-11)]. (alem.).
- ↑ Drabinka gry pojedynczej. itftennis.com, 2012-07-26. [dostęp 2013-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-29)]. (ang.).
Bibliografia
